Nagmaszot
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Izrael

Typ pojazdu

transporter opancerzony

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2 osoby + 8 żołnierzy desantu

Historia
Produkcja

1984

Dane techniczne
Silnik

silnik wysokoprężny Continental AVDS-1790-2A o mocy 750 KM

Transmisja

Allison CD850-6

Długość

7,55 m

Szerokość

3,39 m

Wysokość

~ 3 m

Masa

51 t

Osiągi
Prędkość

45 km/h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1x karabin maszynowy kalibru 7,62 mm
1x karabin Browning M2 kalibru 12,7 mm
Użytkownicy
Izrael

Nagmaszot (hebr. נגמשו"ט) – izraelski ciężki transporter opancerzony na podwoziu czołgu Szot Kal powstały na początku lat 80. XX wieku.

Historia

Izraelskie zaangażowanie wojskowe na południu Libanu zwiększyło zapotrzebowanie Sił Obronnych Izraela na transportery i pojazdy o opancerzeniu dającym większe bezpieczeństwo załodze i transportowanej piechocie niż użytkowane dotychczas transportery M-113 Zelda. W 1995 roku doszło do 700 ataków na izraelskie pojazdy. Większość z nich dokonywana była granatnikami przeciwpancernymi lub przeciwpancernymi pociskami kierowanymi, które znajdowały się na wyposażeniu Hezbollahu. Już w latach 80. XX wieku pojawiło się zapotrzebowanie na pojazdy, które podołałyby wymaganiom konfliktu asymetrycznego, którymi charakteryzowała się pierwsza wojna w Libanie[1][2][3].

Izraelczycy zorientowali się, że mogą przekształcić wycofane ze służby czołgi Szot Kal na ciężkie transportery opancerzone. W tym celu zaczęto usuwać wieże czołgowe, pozostawiając samo podwozie i kadłub z włazami na dachu dla załogi i żołnierzy desantu. Z czasem dostrzeżono niebezpieczeństwo takiego rozwiązania. Brak tylnego wejścia dla żołnierzy stwarzał zagrożenie dla transportowanych żołnierzy oraz spowalniał załadunek pojazdu. W związku z tym Nagmaszoty zostały przekazane Korpusowi Inżynieryjnemu, a na początku lat 90. XX wieku zaczęto poddawać je kolejnym modyfikacjom. W ten sposób powstały kolejne pojazdy: Nagmachon, Nakpadon i Puma[3].

Ze względu na dopasowanie pojazdu do wymagań izraelskiej armii, to Nagmaszot nie był oferowany innym państwom[3].

Konstrukcja

Nagmaszoty powstawały poprzez usunięcie wieży czołgowej. Dzięki odpowiednim modyfikacjom wnętrza pojazd mieścił dwie osoby załogi i ośmiu żołnierzy desantu. Z przodu załoga miała do dyspozycji dwa okrągłe włazy, a desant dwa prostokątne z tyłu pojazdu. Przy każdym włazie zamontowano specjalne uchwyty na karabiny maszynowe. Na bokach kadłuba umieszczono specjalne zaczepy na dodatkowe modyfikacje lub pancerz reaktywny[3].

Długość pojazdu wynosiła 7,55 m, szerokość 3,39 m, a wysokość ok. 3 m. Nagmaszoty ważyły 51 ton.

Nagmaszot napędzany był silnikiem diesla Continental AVDS-1790-2A o mocy 750 KM i posiadały skrzynię biegów Allison CD850-6 z dwoma biegami w przód i jeden do tyłu. Pojazd mógł poruszać się z maksymalną prędkością 48 km/h[3].

Przypisy

  1. ↑ Nagmachon, „Global Security” [dostęp 2022-03-15].
  2. ↑ Gelbart 2004 ↓, s. 15-16.
  3. 1 2 3 4 5 Nagmashot, „Military Today” [dostęp 2022-03-15].

Bibliografia

  • Marsh Gelbart, Modern Israeli Tanks and Infantry Carriers 1985-2004, „New Vanguard”, Oxford: Osprey Publishing, 2004.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.