Mleczaj bagienny
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

mleczaj

Gatunek

mleczaj bagienny

Nazwa systematyczna
Lactarius lacunarum Romagn. ex Hora
Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 444 (1960)
Zasięg
Mapa zasięgu

Mleczaj bagienny (Lactarius lacunarum Romagn. ex Hora) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy naukowe:[2]:

  • Lactarius decipiens var. lacunarum Romagn. 1938
  • Lactarius lacunarum (Romagn.) J.E. Lange 1940

Nazwę polską nadała Alina Skirgiełło w 1998 r[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 2–5 cm, za młodu wypukły, później płaski, wreszcie płytko wklęsły z niewielkim garbkiem. Brzeg równy, cienki, gładki i zazwyczaj odwijający się. Powierzchnia gładka, matowa, sucha, o barwie od płowej do rudopomarańczowej. Brak strefowania[4].

Blaszki

Z międzyblaszkami, przy trzonie przyrośnięte lub nieco zbiegające. U młodych okazów białawe, u starszych o tej samej barwie co kapelusz, czasami nawet rudawe[4].

Trzon

Wysokość 2-4,5 cm, grubość 0,3–0,9 cm, walcowaty, początkowo pełny, później pusty. Powierzchnia gładka, u młodych owocników biaława, u starszych o barwie kapelusza, często ciemniejsza w dolnej części[4].

Mleczko

Białe i powoli żółknące. Smak początkowo łagodny, później jednak wyraźnie gorzki, a nawet ostry[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników kremowożółty. Zarodniki elipsoidalne o rozmiarach 7–9 × 5,5–6,5 μm. Na powierzchni posiadają duże brodawki połączone cienkimi łącznikami tworzącymi niemal pełną siateczkę. Podstawki mają rozmiar 40–45 × 8–10 μm. Wrzecionowate cystydy mają rozmiar 45–56 × 5–7,5 μm[4].

Występowanie i siedlisko

W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Czechach, Niemczech i Holandii[3]. W polskim piśmiennictwie mykologicznym do 2003 r. opisany na 4 stanowiskach[3].

Rośnie w lasach, na ziemi w miejscach wilgotnych,szczególnie pod brzozami, wierzbami i olszami[4], dębami[3], topolami i świerkami[6].

Grzyb mikoryzowy[3]. Jest niejadalny[6].

Gatunki podobne

  • bardzo podobny jest mleczaj żółknący (Lactarius decipiens), który do niedawna uważany był za odmianę mleczaja bagiennego. Odróżnia go zapach pelargonii oraz szybkie żółknięcie mleczka. Ponadto występuje na siedliskach bardziej suchych[4].
  • mleczaj pępówkowy (Lactarius omphaliiformis). Jest mniejszy i ma łagodny smak, oraz promieniście żyłkowany kapelusz[6].
  • pospolity mleczaj siarkowy (Lactarius theiogalus). Jest podobnej wielkości, lub mniejszy. Ma bardziej żywe, czerwonawe odcienie na kapeluszu. Różni się także cechami mikroskopowymi[4].

Przypisy

  1. 1 2 Index Fungorum. [dostęp 2015-12-24]. (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum. [dostęp 2015-12-24]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 Alina Skirgiełło: Mleczaj (Lactarius). Grzyby (Mycota), tom 25. Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), mleczaj (Lactarius). Kraków: PWN, 1998. ISBN 83-85444-65-3.
  5. ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  6. 1 2 3 Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.