Mitry
Mitridae
Swainson, 1831
Ilustracja
Stary sztych przedstawiający ślimaka Mitra mitra
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

mięczaki

Gromada

ślimaki

Podgromada

Caenogastropoda[1]

Rząd

Neogastropoda[1]

Nadrodzina

Mitroidea[1]

Rodzina

mitry

Mitry (Mitridae) – rodzina ślimaków morskich z rzędu Neogastropoda. Liczy około 450 występujących współcześnie gatunków oraz wiele gatunków kopalnych, znanych tylko ze skamielin[1].

Budowa

Muszle pod względem wielkości wahają się od małych do dużych rozmiarów, są grubościenne, wydłużone, kształtu owalnego do wrzecionowatego, z wysoką, ostro zakończoną skrętką. Powierzchnia zewnętrzna może być gładka lub pokryta spiralnymi bruzdami i osiowymi żeberkami. Skorupki wielu gatunków pokrywają ciekawe, kolorowe wzory, złożone z elementów pasiastych i plam. Ujście jest małe, wąskie i wydłużone. Warga zewnętrzna zwykle gładka, w niektórych przypadkach pofalowana. Na skrętach skrętki można wyróżnić trzy lub więcej spiralnych fałdów – te, które znajdują się bliżej wierzchołkowej części skrętów, s ą zazwyczaj szersze. Wcięcie syfonu jest krótkie. Niektóre muszle pokrywa bardzo cienkie periostrakum, zasłaniające piękne ubarwienie. U większości występuje małe, rogowe wieczko. Na małej, wąskiej głowie ślimaków wyrasta para czułków z osadzonymi na nich oczami (w 1/3 długości). Noga z reguły długa i wąska. Długi syfon.

Występowanie, odżywianie

Mitry mają gruczoł jadowy. Niektóre ślimaki podczas podrażnienia wydzielają cuchnący, purpurowy płyn. Są w przeważającej części mięsożercami, które żywią się polipami koralowymi, robakami, małymi ślimakami, małżami, drobnymi organizmami morskimi; nieliczne żywią się padliną. W celu pobrania pokarmu wysuwają długi ryjek o bańkowatym zakończeniu. Większość gatunków spędza życie w jamach na piaszczystych dnach, inne żyją na łąkach morskich, pod skałami koralowymi lub w rozpadlinach skał koralowych. Głównie występują w strefie litoralnej, ale bywają gatunki zamieszkujące strefę głębin. Ślimaki przebywające na stałe w strefie litoralnej ukrywają się za dnia pod skałami i koralowcami, by żerować nocą. Składają jaja w małych rogowych kapsułkach i przymocowują je do kamieni. Mitry można spotkać w wodach morskich całego świata od klimatu umiarkowanego do tropikalnego, ale największe i najbardziej atrakcyjne muszle pozyskuje się z prowincji Indo-Pacyfiku.

Podział systematyczny

Do rodziny mitr należą następujące podrodziny i rodzaje[1]:

  • Cylindromitrinae Cossmann, 1899
    • Nebularia Swainson, 1840
    • Pterygia Röding, 1798
    • Wormsina Harzhauser & Landau, 2021 †
  • Imbricariinae Troschel, 1867
    • Austroimbricaria A.M. Olivera & Camacho, 1992 †
    • Cancilla Swainson, 1840
    • Imbricaria Schumacher, 1817
    • Imbricariopsis Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Neocancilla Cernohorsky, 1966
    • Scabricola Swainson, 1840
    • Swainsonia H. Adams & A. Adams, 1853
  • Isarinae Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Isara H. Adams & A. Adams, 1853
    • Subcancilla Olsson & Harbison, 1953
  • Mitrinae Swainson, 1831
    • Acromargarita S.-I Huang, 2021
    • Calcimitra S.-I Huang, 2011
    • Cancillopsis Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Dentimitra Koenen, 1890 †
    • Domiporta Cernohorsky, 1970
    • Episcomitra Monterosato, 1917
    • Eumitra Tate, 1889
    • Fraudiziba Harzhauser & Landau, 2021 †
    • Fusidomiporta Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Gemmulimitra Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Mitra Lamarck, 1798
    • Neotiara Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Profundimitra Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Pseudocancilla Staadt in Cossmann, 1913 †
    • Pseudonebularia Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Quasimitra Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Roseomitra Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Ziba H. Adams & A. Adams, 1853
  • Pleioptygmatinae Quinn, 1989
    • Pleioptygma Conrad, 1863
  • Strigatellinae Troschel, 1869
    • Strigatella Swainson, 1840
  • nienazwana podrodzina Mitridae
    • Atrimitra Dall, 1918
    • Carinomitra Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Clifdenia Laws, 1932 †
    • Condylomitra Fedosov, Herrmann, Kantor & Bouchet, 2018
    • Dibaphimitra Cernohorsky, 1970
    • Fusimitra Conrad, 1855 †
    • Magnamitra S.-I Huang & R. Salisbury, 2017
    • Probata Sarasúa, 1989
    • Vicimitra Iredale, 1929

Dwóch kopalnych rodzajów nie przypisano jak dotąd do żadnej z podrodzin[1]:

  • Butonina Beets, 1942 †
  • Plochelaea Gabb, 1873 †

Galeria

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 MolluscaBase eds., Mitridae Swainson, 1831, [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-03-13] (ang.).

Bibliografia

  • Rafał Wąsowski, Przewodnik MUSZLE, Wyd. Multico, Warszawa 2000.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.