Mike Brown
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Michael Noel Brown

Data i miejsce urodzenia

4 września 1985
Southampton, Wielka Brytania

Wzrost

183 cm[1]

Masa ciała

89 kg[1]

Rugby union
Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Zespół
1993–1998 Salisbury R.F.C.
1998–2001 Melksham R.F.C.
2002–2005 Harlequins
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2005– Harlequins 163 (254)
Reprezentacja narodowa[infobox 2]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2006  Anglia U-21
2007–2011 Anglia England Saxons 7 (15)
2007–  Anglia 38 (30)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 6 września 2015 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 9 września 2015 r.
Brown przedzierający się przez obrońców Scarlets (2013)
Brown w trakcie meczu z Saracens (2013)

Mike Brown (ur. 4 września 1985 r. w Southampton[1][2][3]) – angielski rugbysta występujący na pozycji obrońcy, reprezentant kraju, uczestnik Pucharu Świata.

Jego grę cechuje zdolność do przełamywania szarż przeciwnika i umiejętność bezpiecznego łapania wysoko zawieszonych piłek[2].

Młodość

Mike grę w rugby rozpoczął w wieku ośmiu lat[2] w miejscowym klubie Salisbury R.F.C.[4], zaś po kilku latach przeniósł się do Melksham R.F.C., gdzie rozpoczął treningi w grupie do lat 13[5]. W 2002 roku trafił do akademii podlondyńskiego klubu Harlequin F.C., gdzie wkrótce przebił się do pierwszego składu zespołu młodzieżowego[2].

Na poszczególnych poziomach wiekowych reprezentował też regiony: Dorset & Wiltshire (od U-14 do U-18), South West (U-18) i Hampshire (U-20)[2].

Brown uczęszczał do Wyvern College w Salisbury, a następnie do Peter Symonds College w Winchesterze[1].

Kariera klubowa

W październiku 2005 roku 20-letni wówczas obrońca zadebiutował w pierwszej drużynie Harlequins w meczu z Doncaster Knights, dodatkowo podkreślając swój występ zdobytym przyłożeniem. Sezon 2005/2006 Brown zakończył z wynikiem siedmiu przyłożeń w 13 spotkaniach, co przyniosło mu tytuł klubowego „młodego zawodnika roku”. Wysoką formę – i miejsce w podstawowym składzie – utrzymał również w kolejnym sezonie, dzięki czemu został uznany „zawodnikiem roku”[2]. Rok później rozgrywając 30 z 32 meczów Premiership, spędził na boisku więcej czasu niż jakikolwiek inny gracz[2].

Pierwsze trofeum na arenie europejskiej Brown zdobył w maju 2011 roku, kiedy to Quins pokonali w finale European Challenge Cup Stade Français 19:18. W sezonie 2010/2011 został również wybrany przez klubowych kolegów najlepszym graczem w drużynie (ang. players’ player of the season)[2]. Sezon 2011/2012 to raz jeszcze pokaz wysokiej formy obrońcy Harlequins – jednego z filarów drużyny, która zdobyła pierwszy w klubowej historii tytuł mistrza Anglii. Brown imponował formą szczególnie w pierwszej fazie sezonu, kiedy to zdobył 12 przyłożeń, w tym pięć w sześciu meczach fazy grupowej Pucharu Heinekena[2].

Kariera reprezentacyjna

Po raz pierwszy Brown został powołany do reprezentacji narodowej w 2006 roku, do zespołu do lat 21, który zdobył Wielki Szlem podczas młodzieżowego Puchar Sześciu Narodów[2][6]. Wystąpił też podczas Mistrzostw Świata U-21, które odbyły się w tym samym roku[3][7].

Na początku 2007 roku Brown otrzymał powołanie do drugiej reprezentacji Anglii znanej jako England Saxons. W jej barwach rozegrał mecz z drużyną Włoch A, w którym popisał się przyłożeniem[2][8] oraz Irlandii A[9]. Dobre występy zaowocowały powołaniem do pierwszej drużyny na serię meczów z reprezentacją Południowej Afryki[2][3]. Brown zadebiutował w meczu rozegranym 27 maja 2007 r. w Bloemfontein[2][3], jednak rozegrawszy jeszcze dwa spotkania[2], wypadł z kadry na kilka lat.

W 2011 roku ponownie został włączony w skład England Saxons – na rozgrywane równolegle do Pucharu Sześciu Narodów mecze z drugimi drużynami Włoch[10] i Irlandii[11]. W czerwcu wraz z reprezentacją B wziął udział w Churchill Cup, w którym Anglicy zajęli pierwsze miejsce[12][13][14].

W 2012 roku Brown powrócił do reprezentacji Anglii na Puchar Sześciu Narodów[15]. Z uwagi na dużą rywalizację na pozycji obrońcy (m.in. z Benem Fodenem)[3] Brown początkowo był zmiennikiem lub występował na pozycji skrzydłowego[2]. Pewne miejsce na pozycji nr 15 wywalczył sobie dopiero w połowie kolejnego roku[15].

Podczas Pucharu Sześciu Narodów w 2014 roku Brown zdobył cztery przyłożenia, co było (na równi z Jonathanem Sextonem) najlepszym wynikiem w turnieju[16]. Przyniosło mu to tytuł najlepszego zawodnika imprezy[1][17].

W trakcie meczu z reprezentacją Włoch w ramach Pucharu Sześciu Narodów 2015 Brown po starciu z rywalem, Andreą Masim doznał wstrząśnienia mózgu[18]. Z uwagi na wciąż nawracające objawy, Brown wznowił treningi dopiero po przeszło trzech miesiącach[19]. Nie przeszkodziło mu to jednak w zdobyciu powołania na rozgrywany w Anglii we wrześniu i październiku 2015 roku Puchar Świata[20][21].

Wyróżnienia

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Mike Brown. Harlequin F.C. [dostęp 2015-09-14]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Mike Brown. Rugby Football Union. [dostęp 2015-09-14]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Mike Brown England. ESPN Scrum. [dostęp 2015-09-14]. (ang.).
  4. ↑ Nurture the grass roots to improve elite rugby harvest. [w:] The Telegraph [on-line]. 2015-06-11. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)]. (ang.).
  5. ↑ Owen Houlihan: Pride of Melksham. thisiswiltshire.co.uk, 2013-11-08. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-10)]. (ang.).
  6. ↑ England Under-21s Take Grand Slam. Irish Rugby Football Union, 2006-03-18. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  7. ↑ England U21s off to flying start. BBC Sport, 2006-06-09. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  8. ↑ England Saxons 34-5 Italy A. BBC Sport, 2007-02-02. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  9. ↑ England Saxons too good for Ireland A. ESPN Scrum, 2007-02-09. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  10. ↑ England Saxons 45-17 Italy A. BBC Sport, 2011-01-29. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  11. ↑ Wolfhounds 20-11 England Saxons. BBC Sport, 2011-02-04. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  12. ↑ Saxons overpower Tonga. ESPN Scrum, 2011-06-12. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  13. ↑ Benjamin shines as Saxons rout USA. ESPN Scrum, 2011-06-04. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  14. ↑ Saxons tweak line-up for Canucks clash. ESPN Scrum, 2011-06-16. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (ang.).
  15. 1 2 Mike Brown. Match list. ESPN Scrum. [dostęp 2015-09-14]. (ang.).
  16. ↑ ESPN Scrum Statsguru. ESPN Scrum. [dostęp 2015-09-14]. (ang.).
  17. 1 2 Six Nations 2014: England's Mike Brown named best player. BBC Sport, 2014-03-21. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)]. (ang.).
  18. ↑ Mike Brown suffers concussion setback. BBC Sport, 2015-02-23. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)]. (ang.).
  19. ↑ England's Mike Brown cleared after concussion. BBC Sport, 2015-06-09. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)]. (ang.).
  20. ↑ Lancaster names 31-man Rugby World Cup squad. Rugby Football Union, 2015-08-27. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-28)]. (ang.).
  21. ↑ Burgess and Slade get the nod for England. Puchar Świata w Rugby 2015, 2015-08-27. [dostęp 2015-00-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-28)]. (ang.).
  22. ↑ Premiership: Harlequins full-back Mike Brown wins award. BBC Sport, 2014-05-15. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)]. (ang.).
  23. ↑ Goneva crowned Computacenter Players’ Player of the Year. Rugby Players’ Association, 2014-05-22. [dostęp 2015-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.