Miereja
Kontynent

Europa

Państwo

 Białoruś
 Rosja

Rzeka
Długość 67 km
Powierzchnia zlewni

662 km²

Źródło
Miejsce wieś Łohawina, Białoruś
Współrzędne

54°24′38″N 31°12′01″E/54,410556 31,200278

Ujście
Recypient Dniepr
Miejsce

wieś Klimenti, Rosja

Współrzędne

54°39′57″N 31°11′12″E/54,665833 31,186667

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Miereja, Mereja[1] (ros. Мере́я, Mierieja, białorus. Мярэ́я, Miareja) – rzeka na Białorusi (obwód mohylewski i witebski) oraz w Rosji (obwód smoleński), lewy dopływ Dniepru. Na długości 36 km rzeka wyznacza granicę białorusko-rosyjską.

Rzeka należy do dorzecza Dniepru i zlewiska Morza Czarnego. Jej długość wynosi około 67 kilometrów, a powierzchnia zlewni sięga 662 km². Prawe dopływy Mierei to Łuna i Swinaja (pol. Świnia)[2].

Nad Miereją na terenie Białorusi położone są agromiasteczka Lenino i Lady.

Historia

Miereja była rzeką graniczną między Wielkim Księstwem Litewskim (później Rzeczpospolitą) a Wielkim Księstwem Moskiewskim (później Rosją) w latach od 1522 do 1771, z wyjątkiem lat 1611–1654, gdy oddzielała województwa mścisławskie i smoleńskie Rzeczypospolitej.

Na tzw. „mapie radziwiłłowskiej” (1613 r.) znajduje się wzmianka o moście na granicznej Mierei dzielonym pomiędzy Litwinów i Moskwę: „Połowę tego mostu reperują i utrzymują nasi, połowę zaś Moskale”[3].

Nad rzeką leżały pograniczne miasteczka Romanowo (dziś Lenino), posiadłość książąt Ostrogskich i później Radziwiłłów oraz Bajewo (dziś wieś), posiadłość książąt Lubomirskich[4]. W XVII wieku na ważne miasteczko na trakcie smoleńskim z Warszawy do Moskwy wyrosły Lady należące do rodu Hlebowiczów (stąd ich ówczesna nazwa Hlebowo), później należące do Sapiehów[5].

W Ladach znajdowała się tzw. „zerowa wiorsta” starej drogi smoleńskiej. 14 sierpnia (2 sierpnia starego stylu) 1812 roku wojska napoleońskie przekroczyły na Mierei granicę „starej Rosji” w czasie marszu na Moskwę (co upamiętnia obelisk z 1912 roku w Ladach)[6]. Polski korpus księcia Poniatowskiego zatrzymał się wówczas w Romanowie[7]. Podczas odwrotu wojsk francuskich, nad rzeczką Swinają, dopływem Mierei, rozegrała się bitwa pod Krasnym (15 do 18 listopada 1812).

W dniach 12–13 października 1943 roku nad Miereją miała miejsce bitwa pod Lenino, stanowiąca początek szlaku bojowego 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki[8].

Galeria

Przypisy

  1. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom VI, s. 259
  2. ↑ Мерея/Энциклопедия Смоленской области [online], websprav.admin-smolensk.ru [dostęp 2021-08-29].
  3. ↑ Łac. „Huius pontis mediam partem nostri mediam vero Moschi confi ciunt ac reparant”, zob. Jarosław Łuczyński Przestrzeń Wielkiego Księstwa Litewskiego na mapie radziwiłłowskiej Tomasza Makowskiego z 1613 roku w świetle treści kartograficznej i opisowej, Zapiski historyczne, tom LXXVIII, rok 2013, str. 87.
  4. ↑ Napoleon Rouba Przewodnik po Litwie i Białejrusi, Wilno 1900
  5. ↑ Ляды, Дубровенский район | Деревни Беларуси [online], derevni.by [dostęp 2021-09-04] (ros.).
  6. ↑ Aaron Shustin, Катынь [online] [dostęp 2021-08-30] (ang.).
  7. ↑ Andrzej Dusiewicz, Smoleńsk 1812, Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2007, s. 49-50, 90
  8. ↑ Kazimierz Kaczmarek: Polskie Wojsko na Wschodzie 1943-1945. Od Mierei do Łaby i Wełtawy. Lublin: Przedsiębiorstwo Poligraficzne Sp. z o.o., 2003. ISBN 83-916512-7-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.