Michaił Domontowicz
Михаил Алексеевич Домонтович
ilustracja
generał piechoty generał piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1830
Kudrowka, gubernia czernihowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

8 października 1902
Sankt-Petersburg

Przebieg służby
Lata służby

1849–1902

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Stanowiska

członek Komitetu Naukowo-Wojskowego, Rady Wojennej, gubernator tyrnowski

Główne wojny i bitwy

stłumienie powstania węgierskiego,
wojna krymska,
wojna rosyjsko-turecka (1877–1878)

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)

Michaił Aleksiejewicz Domontowicz (ros. Михаил Алексеевич Домонтович, ur. 12 listopada?/24 listopada 1830 w Kudrowce w guberni czernihowskiej, zm. 8 października 1902 w Sankt-Petersburgu) – rosyjski generał, historyk wojskowości.

Życiorys

Uczestniczył w tłumieniu powstania węgierskiego w 1849 jako praporszczyk pułku grenadierów lejbgwardii. W stopniu podporucznika walczył nad Dunajem w wojnie krymskiej. W 1858 ukończył Cesarską Akademię Wojenną. Od 1860 służył w rosyjskim Sztabie Generalnym. Od 1861 wykładał we Włodzimierskim Korpusie Kadetów w Kijowie. W 1863 został pomocnikiem szefa Oddziału Azjatyckiego Głównego Zarządu Sztabu Generalnego. Po roku spędzonym na Kaukazie od 1865 z ramienia sztabu sprawował nadzór nad studentami Nikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego. W 1873 został inspektorem Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii[1]. Dwa lata później otrzymał awans na generała-majora. W 1876 mianowano go szefem kancelarii zarządu cywilnego przy głównodowodzącym Armii Dunajskiej w Wojnie rosyjsko-tureckiej (1877–1878), a w kolejnym roku - gubernatorem tyrnowskim. Po powrocie do Rosji rok później był oficerem do specjalnych poruczeń przy Głównym Zarządzie Uczelni Wojskowych, po czym ponownie wyjechał do Bułgarii w randze dyrektora kancelarii carskiej komisji pomagającej w organizacji rządu tego kraju. W 1881 został nadzwyczajnym członkiem Komitetu Naukowo-Wojskowego i przewodniczącym komisji zajmującej się opisaniem wojny rosyjsko-tureckiej. W 1886 awansował na generała-lejtnanta, w 1898 - na generała piechoty. Od 1896 był członkiem Rady Wojennej, w latach 1897-1900 kierował jej oddziałem kodyfikacyjnym[2]. Został pochowany na cmentarzu Monasteru Nowodziewiczego w Sankt-Petersburgu (grób już nie istnieje).

Był ojcem Aleksandry Kołłontaj[3].

Odznaczenia

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.