Model satelity Meteosat pierwszej generacji
Model satelity Meteosat drugiej generacji
Stacja kontroli lotu satelitów MSG w Darmstadt, Niemcy

Meteosat – seria satelitów geostacjonarnych, projektowanych i budowanych początkowo przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), a następnie przez organizację EUMETSAT, służących do obserwacji pogody i badań meteorologicznych.

Do lipca 2012 roku wystrzelonych zostało 10 satelitów Meteosat. Satelity o numerach 1-7 są to satelity Meteosat pierwszej generacji, kolejne o numerach 8-10 to satelity Meteosat drugiej generacji, tzw. MSG (Meteosat Second Generation).

Historia funkcjonowania satelitów Meteosat

Satelity Meteosat pierwszej generacji (MFG):

  • Meteosat-1 1977–1979
  • Meteosat-2 1981–1991
  • Meteosat-3 1988–1995
  • Meteosat-4 1989–1995
  • Meteosat-5 1991–2007
  • Meteosat-6 1993–2012
  • Meteosat-7 1997–2016

Satelity Meteosat drugiej generacji (MSG):

  • Meteosat-8 2002–(2019)
  • Meteosat-9 2005–(2021)
  • Meteosat-10 2012–(2022)
  • Meteosat-11 2015–

Charakterystyka skanerów wykorzystywanych przez satelity Meteosat

Meteosat First Generation

Meteosat 1-7, skaner MVIRI (rozdzielczość czasowa 30 min):

Rozdzielczość przestrzenna zdjęć
w punkcie podsatelitarnym (m)		 Zakres widma (μm) Nazwa kanału
2500 0,5 – 0,9 VIS
5000 5,7 – 7,1 WV
(absorpcja pary wodnej)
5000 10,5 – 12,5 IR
VIS – widzialny, WV – pary wodnej, IR – podczerwieni

Meteosat Second Generation

Meteosat 8-11, skaner SEVIRI (rozdzielczość czasowa 15 min):

Rozdzielczość przestrzenna zdjęć
w punkcie podsatelitarnym (m)		 Zakres widma (μm) Nazwa kanału
1000 0,5 – 0,9 HRV
(kanał wysokiej rozdzielczości)
3000 0,56 – 0,71 VIS0.6
3000 0,74 – 0,88 VIS0.8
3000 1,50 – 1,78 NIR1.6
3000 3,48 – 4,36 IR3.9
3000 5,35 – 7,15 WV6.2
(absorpcja pary wodnej)
3000 6,85 – 7,85 WV7.3
(absorpcja pary wodnej)
3000 8,30 – 9,10 IR8.7
3000 9,38 – 9,94 IR9.7
(absorpcja ozonu)
3000 9,80 – 11,80 IR10.8
3000 11,00 – 13,00 IR12
3000 12,40 – 14,40 IR13.4
(absorpcja CO2)
VIS – widzialny, HRH – widzialny w wysokiej rozdzielczości, WV – pary wodnej,
NIR – bliskiej podczerwieni, IR – podczerwieni

Meteosat Third Generation

Od ok. 2021 r. planowane jest umieszczanie na orbicie geostacjonarnej satelitów Meteosat trzeciej generacji, MTG (Meteosat Third Generation)[1]. Będą one wyprodukowane przez międzynarodowe konsorcjum, którym kieruje francusko-włoska firma Thales Alenia Space.

Satelity MTG będą produkowane w dwóch wersjach[2]:

  • MTG-I (Imaging) – cztery satelity wyposażone w urządzenia: Flexible Combined Imager (FCI), Lightning Imager (LI), Data Collection System (DCS), Search and Rescue (GEOSAR).
  • MTG-S (Sounding) – dwa satelity wyposażone w urządzenia: Infrared Sounder (IRS), Ultra-violet, Visible and Near-infrared Sounder (UVN).

Będą one umieszczane na orbicie geostacjonarnej w następującej kolejności:

  • MTG I1: 2021
  • MTG S1: 2023
  • MTG I2: 2025
  • MTG I3: 2029
  • MTG S2: 2031
  • MTG I4: 2033

Stan obecny

Obecnie czynne są satelity Meteosat-8, -9, 10 i -11, wszystkie są drugiej generacji (MSG). Satelity Meteosat-9 i 10 zostały umieszczone nad Afryką Środkową, natomiast Meteosat-8 stanowi rezerwę dla Meteosata-10; Meteosat-9 wykonuje zdjęcia w trybie „rapid scan” (zdjęcia tylko dla obszaru Europy z częstotliwością 5 minut), natomiast Meteosat-10 operacyjnie wykonuje zdjęcia dla całej półkuli z częstotliwością 15 minut.

Lokalizacja pracujących operacyjnie satelitów Meteosat[3]:

Nazwa satelity Typ Lokalizacja
szer./ dł./ wys.		 Uwagi
Meteosat-8 MSG 0° / 41,5° E / 35 800 km Umieszczony nad Oceanem Indyjskim
Meteosat-9 MSG 0° / 9,5°E / 35 800 km Od 2013 r. pracuje w trybie rapid scan (z częstotliwością 5 min)
Meteosat-10 MSG 0° / 0° / 35 800 km Główny satelita
Meteosat-11 MSG Jeszcze nie jest operacyjny

Przypisy

  1. ↑ Meteosat Third Generation (MTG) will see the launch of six new satellites from 2021. EUMETSAT. [dostęp 2017-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-29)]. (ang.).
  2. ↑ Meteosat Third Generation (MTG) will be based on three axes stabilised platforms, so the instruments will be pointed at the Earth for 100% of their in-orbit time. EUMETSAT. [dostęp 2017-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-09)]. (ang.).
  3. ↑ Meteosat. EUMETSAT. [dostęp 2017-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-13)]. (ang.).

Bibliografia

  • A. Ciołkosz, A. Jakomulska, Przetwarzanie cyfrowych zdjęć satelitarnych, WGiSR UW, Warszawa, 2004, ISBN 83-89502-50-X
  • EUMETSAT (ang.)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.