Mariańska Górka
Ilustracja
Mariańska Górka od południowego zachodu
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Góry Bardzkie
Grzbiet Wschodni

Wysokość

365[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mariańska Górka”
Ziemia50°26′57,47″N 16°40′55,85″E/50,449297 16,682181

Mariańska Górka (niem. Spittelberg, 365 m n.p.m.) – niewielkie wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich.

Położenie

Wzniesienie położone jest w południowo-zachodniej części Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, nad dolną częścią Wojciechowic, około 1,8 km na północny wschód od Kłodzka[2].

Charakterystyka

Niewielkie wzniesienie o kształcie kopca, z wyraźnie zaznaczonym wierzchołkiem i łagodnymi zboczami wznosi się nad Mariańską Doliną położoną po wschodniej stronie. Góra wyrasta na końcu ramienia odchodzącego na południowy zachód od rozrogu Łaszczowej przez Kłapacz. Od wschodu wzniesienie oddziela od Szyndzielni potok górski Jodłownik.

Budowa geologiczna

Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów, zlepieńców i łupków ilastych należących do struktury bardzkiej[2]. Partie szczytowe oraz zbocza wzniesienia pokrywają gliny zwałowe i osady deluwialne.

Roślinność

Zbocza i szczyt w całości porasta las mieszany regla dolnego, jedynie zbocze północno-wschodnie i grzbiet łączący ją z Kostrą częściowo zajmują łąki i pola uprawne.

Kaplica

Na szczytowym placu wznosi się kaplica, otoczona stacjami Drogi Krzyżowej i innymi obiektami[2]. Na szczyt prowadzi stara aleja, częściowo poprowadzona po kamiennych stopniach[2]. Wzdłuż alei zakosami wiedzie Droga Krzyżowa[2]. Całość tworzy Kalwarię[2]. Kaplicę postawiono około 1715 roku za zgodą jezuitów z Kłodzka, do których należał ten teren. W 1846 roku przy kaplicy osiedlił się pierwszy pustelnik[2]. Był nim Johannes Treutler, miejscowy tkacz, później tercjarz franciszkański, który wsławił się produkcją słynnego ziołowego Balsamu jerozolimskiego, cieszącego się znacznym powodzeniem i uchodzącego za panaceum[2]. Do 1945 roku wzniesienie nosiło nazwę Spittelberge[2].

Przypisy

  1. ↑ Dane na podstawie "geoportal.gov.pl" [on-line] [dostęp: 14.11.2020]
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993. ISBN 83-85773-04-5.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.