| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Marek Arnsztajn (spotykane również Arnstein, Arnsztein lub Arnsztejn, ur. 13 października 1855 w Lublinie, zm. 26 kwietnia 1930 w Warszawie) − polski lekarz, działacz polityczny i społeczny pochodzenia żydowskiego, mąż poetki Franciszki Arnsztajnowej.
Życiorys
Po zdaniu matury w 1876 roku Marek (Mordko) Arnsztajn rozpoczął studia medyczne na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył je z tytułem doktora nauk medycznych w kwietniu 1883 roku, po czym przez kolejny rok uzupełniał edukację na uczelniach Wiednia, Berlina i Paryża. Do Lublina powrócił w maju 1884 roku, rozpoczynając tam praktykę lekarską. Po krótkim okresie pracy jako ordynator w szpitalu św. Jana i Szpitalu Żydowskim otworzył prywatny gabinet lekarski, specjalizując się w ginekologii. Dał się poznać jako organizator wsparcia dla ubogiej ludności, którą często leczył bezpłatnie. Jednocześnie interesował się najnowszymi zdobyczami medycyny, na przykład w 1891 roku przebywał w Berlinie, studiując metody leczenia gruźlicy opracowane przez Roberta Kocha.
Marek Arnsztajn był od 1884 roku członkiem rzeczywistym Lubelskiego Towarzystwa Lekarskiego, w 1913 roku reprezentował je na Międzynarodowym Kongresie Lekarskim w Londynie. Rok później został członkiem komitetu organizacyjnego II Zjazdu Lekarzy Prowincjonalnych, obradującego w Lublinie w dniach 31 maja i 1 czerwca 1914 roku. W ramach swej działalności naukowej wygłaszał referaty, publikowane później w czasopismach specjalistycznych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został członkiem Stowarzyszenia Lekarzy Polskich.
Jako społecznik był współzałożycielem lubelskiego Towarzystwa Szerzenia Oświaty „Światło” i Rady Szkolnej. Poza działalnością zawodową i społeczną zajmował się również polityką, początkowo konspiracyjnie, od 1905 roku jawnie, jako członek Postępowej Demokracji. Z jej ramienia startował w wyborach do Dumy Państwowej w 1906 roku, przegrywając w ich części gubernialnej.
Zmarł po długiej chorobie w 1930 roku w Warszawie. Został pochowany na lubelskim cmentarzu żydowskim, a w pogrzebie uczestniczyło około 10 000 osób. Z małżeństwa z Franciszką Arnsztajnową miał syna Jana (zm. 1934), również lekarza i córkę Stefanię (zm. 1942).