Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Patriarcha Wenecji | |||
Okres sprawowania |
1979–2002 | ||
Biskup pomocniczy Bolonii | |||
Okres sprawowania |
1970–1978 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
27 marca 1948 | ||
Nominacja biskupia |
22 kwietnia 1970 | ||
Sakra biskupia |
17 maja 1970 | ||
Kreacja kardynalska |
30 czerwca 1979 | ||
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
17 maja 1970 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
Carlo Manziana | ||||||||||
Współkonsekratorzy |
Franco Costa | ||||||||||
| |||||||||||
|
Marco Cé (ur. 8 lipca 1925 w Izano, zm. 12 maja 2014 w Wenecji) – włoski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy Bolonii w latach 1970–1978, patriarcha Wenecji w latach 1979–2002, kardynał.
Życiorys
Studiował w seminarium w Cremie i uczelniach rzymskich – Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i Papieskim Instytucie Biblijnym. Święcenia kapłańskie przyjął 27 marca 1948 w Rzymie. Pracował jako wykładowca seminarium w Cremie, był tam wicerektorem, a w latach 1957–1970 rektorem.
W kwietniu 1970 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji Bolonii ze stolicą tytularną Vulturia. Święceń biskupich udzielił mu 17 maja 1970 w Cremie miejscowy ordynariusz biskup Carlo Manziana. Od maja 1976 pełnił funkcję generalnego asystenta kościelnego włoskiej Akcji Katolickiej.
7 grudnia 1978 został przeniesiony na stolicę patriarchalną Wenecji, gdzie był następcą Albina Lucianiego, wybranego na papieża Jana Pawła I i zmarłego po 33-dniowym pontyfikacie. Kolejny papież Jan Paweł II na swoim pierwszym konsystorzu w czerwcu 1979 mianował go kardynałem z tytułem prezbitera bazyliki św. Marka. Jako patriarcha Wenecji Cé wielokrotnie uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.
W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego w styczniu 2002 zrezygnował z funkcji patriarchy Wenecji. Do marca 2002 kierował patriarchatem jako administrator apostolski. Jego następcą został Angelo Scola. Kardynał Cé był najstarszym z kardynałów uprawnionych do udziału w konklawe 2005 po śmierci Jana Pawła II. W lipcu tego samego roku stracił prawo wyborcze w konklawe.
Bibliografia
- Nota biograficzna Marca Cé w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2016-01-01]
- Marco Cé [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-11-03] (ang.).