Marózka
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

woj. warmińsko-mazurskie

Rzeka
Długość 45,22 km
Źródło
Miejsce jezioro Gardejki
Współrzędne

53°25′40″N 20°11′25″E/53,427778 20,190278

Ujście
Recypient Łyna
Miejsce

jezioro Kiernoz Wielki

Wysokość

125,6 m n.p.m.[1]

Współrzędne

53°32′12″N 20°28′30″E/53,536667 20,475000

Położenie na mapie powiatu nidzickiego
Mapa konturowa powiatu nidzickiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Marózkarzeka, lewobrzeżny dopływ Łyny[2] o długości 45,22 km[3].

Rzeka wypływa z jeziora Gardejki, a następnie płynie przez jeziora: Lubień, Mielno, Maróz, Pawlik, Święte Jezioro. Płynie przez tereny gmin Dąbrówno, Nidzica, Grunwald, Olsztynek, przepływa przez Zybułtowo, Mielno, Waplewo, Swaderki i Kurki. Uchodzi do jeziora Kiernoz Wielki, przez które przepływa Łyna.

Liczne zbiorniki na terenie zlewni to między innymi: Borówko, Bujaki, Jezioro Gąsiorowskie, Jezioro Luteckie, Niskie Jezioro, Jezioro Myślica, Poplusz Wielki, Pluszne, Staw, Jezioro Tymawskie, Wysokie Jezioro.

Zlewnia zbudowana jest z piasków, miejscami z domieszką żwirów i gliny zwałowej oraz piasków i żwirów wodno-lodowcowych. Przeważają gleby płowe i gleby brunatne wyługowane, charakteryzujące się średnią przepuszczalnością. W części południowej rzeki przeważają grunty orne, w części północnej – lasy. Na rzece znajduje się Mała Elektrownia Wodna Kurki.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • S. Różański (red.): Raport o stanie środowiska województwa warmińsko-mazurskiego w latach 1999-2000. Olsztyn: Biblioteka Monitoringu Środowiska, 2002, s. 43-46. ISBN 83-7217-155-6.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.