Majkong
Cerdocyon
C.H. Smith, 1839[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – majkong krabożerny (C. thous)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Rodzina

psowate

Rodzaj

majkong

Typ nomenklatoryczny

Canis azarae[uwaga 1] Wied-Neuwied, 1824

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Majkong[4] (Cerdocyon) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje jeden występujący współcześnie gatunek zamieszkujący Amerykę Południową[5][6][7].

Morfologia

Długość ciała 57–77,5 cm, długość ogona 22–41 cm; masa ciała 4,5–5,8 kg[6][8].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1839 roku angielski przyrodnik Charles Hamilton Smith w publikacji własnego autorstwa poświęconej historii naturalnej psowatych z serii wydawniczej The Naturalist’s Library[1]. Smith wymienił cztery gatunki – Canis azarae[uwaga 1] Wied-Neuwied, 1824, Cerdocyon guaraxa C.H. Smith, 1839 (= Canis thous Linnaeus, 1766), Vulpes magellanica Gray, 1837 (synonym, = Canis culpaeus G.I. Molina, 1782) i Cerdocyon mesoleucus C.H. Smith, 1839 (nomen dubium) – nie wskazując gatunku typowego; w ramach późniejszego oznaczenia w 1914 roku angielski zoolog Oldfield Thomas na typ nomenklatoryczny wyznaczył Canis azarae[uwaga 1] Wied-Neuwied, 1824[9].

Etymologia

  • Cerdocyon: gr. κερδω kerdō ‘lis’; κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’[10].
  • Thous: gr. θως thōs, θωος thōos ‘szakal’[11]. Gatunek typowy (absolutna tautonimia): Canis cancrivorus Brongniart, 1792 (= Canis thous Linnaeus, 1766).
  • Carcinocyon: καρκινος karkinos ‘krab’[12]; κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’[13]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Canis thous Linnaeus, 1766.

Podział systematyczny

Takson siostrzany w stosunku do Nyctereutes[14]. Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[15][8][5][6][4][7]:

Opisano również gatunek wymarły z pliocenu Ameryki Północnej[16], jednak jego przynależność do Cerdocyon jest niepewna i z analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Ruiza-Ramoniego i współpracowników w 2020 roku wynika, że gatunek ten jest bliżej spokrewniony z przedstawicielami wyróżnianego niekiedy plemienia Vulpini (Vulpes, Nyctereutes i Otocyon)[17].

  • Cerdocyon texanus Tedford, Wang Xiaoming & B.E. Taylor, 2009

Uwagi

  1. 1 2 3 Podgatunek C. thous.

Przypisy

  1. 1 2 Ch.H. Smith: The natural history of dogs. Canidæ or genus Canis of authors. Including also the genera Hyaena and Proteles. Edinburgh: W. H. Lizars, 1839, s. 259, seria: The Naturalist’s Library; cz. 18. Mammalia. (ang.).
  2. ↑ J.E. Gray. Notes on the Skulls of the Species of Dogs, Wolves, and Foxes (Canidae) in the Collection of the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1868, s. 493, 1868. (ang.).
  3. ↑ J.A. Allen: Reports of the Princeton University Expeditions to Patagonia, 1896-1899. Wyd. 1. Cz. 3. Princeton: The University, 1905, s. 153. (ang.).
  4. 1 2 W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 148. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 428. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  6. 1 2 3 C. Sillero-Zubiri: Family Canidae (Dogs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 426. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  7. 1 2 D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Cerdocyon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-05-07].
  8. 1 2 Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 666. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. ↑ O. Thomas. On various South-American mammals. „The Annals and magazine of natural history”. Eight series. 13 (75), s. 352, 1914. (ang.).
  10. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 172.
  11. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 676.
  12. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 46.
  13. ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 74.
  14. ↑ R.H. Tedford, X. Wang & B.E. Taylor. Phylogeny of the Caninae (Carnivora: Canidae): The living taxa. „American Museum Novitates”. 3146, s. 1–37, 1995. (ang.).
  15. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-16]. (ang.).
  16. ↑ Richard H. Tedford, Xiaoming Wang i Beryl E. Taylor. Phylogenetic systematics of the North American fossil Caninae (Carnivora, Canidae). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 325, s. 1–218, 2009. DOI: 10.1206/574.1. (ang.).
  17. ↑ Damián Ruiz-Ramoni, Francisco Juan Prevosti, Saverio Bartolini Lucenti, Marisol Montellano-Ballesteros i Ana Luisa Carreño. The Pliocene canid Cerdocyon avius was not the type of fox that we thought. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 40 (2), s. e1774889, 2020. DOI: 10.1080/02724634.2020.1774889. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.