wieś | |
Ruina kościoła św. Jerzego | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
230-280[1] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
399[2] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-800[3] |
Tablice rejestracyjne |
DLB |
SIMC |
0190348 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Lubań | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego | |
51°08′08″N 15°24′00″E/51,135556 15,400000[4] |
Mściszów (niem. Seifersdorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Lubań.
Położenie
Mściszów to duża wieś łańcuchowa o długości około 3,8 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, we Wzniesieniach Gradowskich i Niecce Lwóweckiej, na wysokości około 230-280 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego. Od 1998 roku należy do województwa dolnośląskiego.
Historia
Mściszów był starą osadą słowiańską, którą w 1271 roku lokowano na prawie niemieckim[1]. W 1765 roku mieszało tu 29 kmieci, 35 zagrodników, 67 chałupników, i 27 rzemieślników[1]. W latach 1806-1811 w miejscu drewnianego domu modlitw wzniesiono murowany kościół ewangelicki, a w 1827 roku zbudowano szkołę katolicką[1]. W 1825 roku wieś liczyła 169 domów, 2 kościoły, 2 szkoły (katolicka i ewangelicka), browar, gorzelnia, olejarnia, tartak, młyn wodny, kamieniołom wapienia i wapiennik[1]. W 1864 roku wymieniono w Mściszowie 2 kościoły, szkołę ewangelicką, młyn wodny, olejarnię, tartak, browar, 4 gorzelnie, 9 gospód, kamieniołom wapienia i wapiennik oraz torfiarnię[1]. Pod koniec II wojny światowej w okolicy miejscowości toczyły się ciężkie walki, w wyniku których część zabudowy została zniszczona[1].
Po 1945 roku Mściszów zachował rolniczy charakter, liczba ludności spadła o ponad połowę w stosunku do stanu sprzed wojny[1]. W 1978 roku było tu 69 indywidualnych gospodarstw rolnych i kółko rolnicze[1].
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[5]:
- kościół parafialny pw. św. Jerzego (ruina),
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki filialny pw. Zesłania Ducha Świętego, z lat 1806-1811,
- pałac w ruinie, z XVI-XVIII wieku.
Inne zabytki[1]:
- przy murze dawnego kościoła katolickiego znajdują się dwa krzyże pokutne, na jednym z nich wykuty jest wizerunek miecza.
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 75-79. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 809 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 84115
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 102. [dostęp 2012-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
Bibliografia
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.