Lubowo Drugie
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

szamotulski

Gmina

Wronki

Sołectwo

Chojno-Błota

Liczba ludności (2006)

40

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

64-510[1]

Tablice rejestracyjne

PSZ

SIMC

0532754

Położenie na mapie gminy Wronki
Mapa konturowa gminy Wronki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lubowo Drugie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lubowo Drugie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lubowo Drugie”
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego
Mapa konturowa powiatu szamotulskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Lubowo Drugie”
Ziemia52°42′51″N 16°15′14″E/52,714167 16,253889[2]

Lubowo Drugie – osada w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Wronki[3][4].

Do 2023 miejscowość była częścią wsi Chojno-Wieś[5].

W latach 1975–1998 Lubowo Drugie należało administracyjnie do województwa pilskiego.

Lubowo Drugie zostało założone w 1737 roku jako wieś olęderska. Nazwa osady w okresie rozbiorów brzmiała: Lubowo Zarzeczne. W 1764 roku po drugiej stronie Warty założono kolejną osadę olęderską - Lubowo. Miejscowości te funkcjonowały później jako jedna wieś o nazwie Łubowo[6]. Pod koniec XIX wieku mieszkało tu 316 osób, w tym 290 wyznawców protestantyzmu[7].

Zabytki

We wsi zachował się cmentarz ewangelicki, a na nim ponad 80 nagrobków. Znajduje się on w zachodniej części miejscowości, położony jest na lekkim wzniesieniu. Spośród zachowanych na nim obiektów warto zwrócić uwagę zwłaszcza na nagrobek leśniczego, Augusta Gellerta (1780-1847). Inskrypcję sporządzono w dwóch wersjach językowych: polskiej i niemieckiej. Nagrobek został ufundowany przez właściciela majątku w Pożarowie, Zygmunta Kurnatowskiego.

Na cmentarzu tym zachowały się także nagrobki rodziny młynarzy - Paula i Fryderyki Grützmacherów. Ponadto, odnotowano tutaj występowanie charakterystycznej dla dawnych nekropolii roślinności, m.in. w postaci dębów szypułkowych, śnieguliczki białej, bluszczu pospolitego, barwinka pospolitego, konwalii majowej, fiołka wonnego, orlika pospolitego i śniedka baldaszkowatego. W 2021 roku wykonano szczegółową inwentaryzację nagrobków[8].


Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 147 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 70481
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. ↑ GUS. Rejestr TERYT
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2023 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych. (Dz.U. z 2023 r. poz. 2799)
  6. ↑ W. Rusiński, Osady tzw. "Olędrów" w dawnym woj. poznańskim, Poznań 1939 - Kraków 1947.
  7. ↑ Łubowo [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola - Malczyce, Warszawa 1884, s. 777
  8. ↑ Lubowo Drugie – Stowarzyszenie Koimeterion [online], wordpress.com [dostęp 2024-04-24] (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.