Ligotka Kameralna
Komorní Lhotka
gmina
Ilustracja
Widok z kościoła katolickiego (widoczna wieża kościoła ewangelickiego)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Czechy

Kraj

 morawsko-śląski

Powiat

Frydek-Mistek

Kraina

Śląsk

Starosta

Miloslav Hampel (2012)

Powierzchnia

19,89 km²

Populacja (2015)
 liczba ludności


1272[1]

Kod pocztowy

738 01-739 54

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba obrębów ewidencyjnych

3

Liczba części gminy

1

Liczba gmin katastralnych

1

Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego
Mapa konturowa kraju morawsko-śląskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ligotka Kameralna”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Ligotka Kameralna”
Ziemia49°39′N 18°32′E/49,653056 18,527500
Strona internetowa

Ligotka Kameralna[2] (cz. Komorní Lhotka, niem. Kameral Elgoth) – wieś gminna i gmina na Śląsku Cieszyńskim w Czechach, w kraju morawsko-śląskim (powiat Frydek-Mistek). Społeczność polska stanowi ok. 25% obywateli gminy[3].

Położenie

Większa, niżej położona część wsi leży u północnych podnóży Beskidu Morawsko-Śląskiego, w dolinie Stonawki, na wysokości 395–440 m n.p.m. Wyżej położona część ma zabudowę w dolinie potoku Ráztoka (dopływ Stonawki), wciskającej się w górę w kierunku szczytu Ropiczki (918 m n.p.m.), ograniczonej od wschodu masywem Goduli (738 m n.p.m.), zaś od zachodu masywem Kiczery (769 m n.p.m.). Najwyżej położone zabudowania sięgają wysokości 550 m n.p.m.

Nazwa

Nazywała się pierwotnie Ligotką Średnią dla odróżnienia od dwóch starszych, sąsiednich Ligot: Dolnej i Górnej, położonych na zachód od niej, w dolinie Morawki. Później nazwano ją Ligotką Kameralną (tj. należącą do Komory Cieszyńskiej) w odróżnieniu od Ligoty niedaleko Cieszyna, należącej wprost do księcia i zwanej potem Alodialną. Nazwa pochodzi od ulgi w opłatach na rzecz księcia, jaką otrzymywali pierwsi osadnicy, osiedlający się w mniej korzystnych dla uprawy roli miejscach[4].

Historia

Wzmiankowana po raz pierwszy w 1455[5]. Do końca średniowiecza pozostawała wsią książęcą w Księstwie Cieszyńskim.

W okresie reformacji znaczna część mieszkańców zmieniła wyznanie na luteranizm. W rok po wydaniu patentu tolerancyjnego w 1781 w Ligotce Kameralnej zbudowano drewnianą szkołę ewangelicką[6] i w latach 1782-1783 ewangelicki dom modlitwy.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 192 budynkach w Ligotce Kameralnej na obszarze 1988 hektarów mieszkało 1020 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 51,3 os./km². z tego 888 (87,1%) mieszkańców było ewangelikami, 126 (12,4%) katolikami, a 6 (0,6%) wyznawcami judaizmu, 980 (96,1%) było polsko-, 32 (3,1%) niemiecko- a 5 (0,5%) czeskojęzycznymi[7]. Do 1910 roku liczba budynków wzrosła do 197 a mieszkańców do 1038, z czego 1036 było zameldowanych na stałe, 979 (94,3%) było polsko-, 29 (2,8%) niemiecko- a 28 (2,7%) czeskojęzycznymi. Podział według religii kształtował się następująco: 916 (88,2%) ewangelików, 116 (11,2%) katolików, 3 (0,3%) wyznawców judaizmu oraz 3 (0,3%) innej religii lub wyznań[8].

W wyniku konfliktu polsko-czechosłowackiego o Śląsk Cieszyński po podziale regionu w 1920 miejscowość stała się częścią Czechosłowacji. 2 października 1938 została wraz z Zaolziem zaanektowana przez Polskę i przyłączona do powiatu cieszyńskiego, a podczas II wojny światowej znalazła się w granicach III Rzeszy. Po wojnie przywrócona Czechosłowacji.

Od 1859 pastorem parafii ewangelickiej w Ligotce Kameralnej był ks. Jerzy Heczko, który tutaj zmarł w 1907. Miejscowość ta była także miejscem działalności przedwojennego duchownego luterańskiego i polskiego działacza narodowego ks. Karola Kulisza.

Atrakcje turystyczne

Galeria

Przypisy

  1. Český statistický úřad: Informativní počet občanů v ČR ve všech obcích, v obcích 3. typu a v městských částech. [w:] Počty obyvatel v obcích [on-line]. Ministerstvo vnitra České republiky, 2015-01-01. [dostęp 2015-04-08]. (cz.).
  2. Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 11. Europa, Część I, 2009 Publikacja w formacie PDF
  3. Sčítaní lidu, domů a bytů 2001. [dostęp 2010-09-16]. (cz.).
  4. Franciszek Popiołek: Historia osadnictwa w Beskidzie Śląskim, Pamiętniki Instytutu Śląskiego t. XIII, wyd. Instytut Śląski, Katowice 1939, s. 175-179
  5. Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 309. ISBN 978-83-926929-3-5.
  6. Karol Daniel Kadłubiec, Z dziejów cieszyńskiej ojczyzny polszczyzny, [w:] Karol Daniel Kadłubiec, Władysław Milerski, Cieszyńska ojczyzna polszczyzna, Cieszyn 2001, s. 29.
  7. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XI. Schlesien. Wien: 1906. (niem.).
  8. Ludwig Patryn (ed): Die Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1910 in Schlesien. Troppau: 1912. (niem.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.