Lesław Wojtyga
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1914
Nowy Sącz

Data śmierci

10 stycznia 2012

Szef Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk
Okres

od 1948
do 1948

Poprzednik

Tadeusz Zabłudowski

Następca

Antoni Bida

Ambasador PRL w Austrii
Okres

od 1969
do 1973

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Jerzy Roszak

Następca

Ryszard Karski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Lesław Jan Wojtyga (ur. 19 grudnia 1914 w Nowym Sączu[1], zm. 10 stycznia 2012) – polski prawnik, działacz PZPR, dyplomata, szef Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk (1948), ambasador w Austrii (1969–1973).

Życiorys

Był synem Józefa i Władysławy z d. Polak. Ukończył studia prawnicze. Był podporucznikiem rezerwy 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. Kampanię wrześniową zakończył na stanowisku do­wódcy plutonu w rejonie Dukli, skąd wrócił do Nowego Sącza. W czasie okupacji razem z ojcem Józefem i bratem Józefem juniorem pomagał w przerzutach uchodźców do polskiej armii na Zachodzie. Był poszukiwany przez Gestapo, które postrzegało go jako istotną figurę małopolskiego ruchu oporu. Jednocześnie działał w lewicowych środowiskach politycznych[2].

W latach 1945–1948 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1945 do 1946 był naczelnikiem sekretariatu ministra Administracji Publicznej[1]. Od czerwca do grudnia 1948 kierował Głównym Urzędem Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk[3][4]. Zastępca kierownika i p.o. kierownika Wydziału Kultury Komitetu Centralnego PZPR. W latach 1951–1957 był zastępcą dyrektora naczelnego w Naczelnym Zarządzie Kinematografii w Warszawie. Następnie rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 1958 do 1965 był radcą ds. kulturalnych w ambasadzie w Moskwie. Następnie, do 1969 pełnił funkcję wicedyrektora departamentu w MSZ. W latach 1969–1973 był ambasadorem w Austrii[1].

W 1948 „za zasługi na polu pracy zawodowej” został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[6].

Przypisy

  1. 1 2 3 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2021-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
  2. ↑ Józef Bieniek, Saga rodu Wojtygów, „Almanach Sądecki”, 3 (16), Nowy Sącz: Stowarzyszenie Civitas Christiana. Oddział w Nowym Sączu, 1996, s. 24–28, 30, ISSN 1232-5910 [dostęp 2021-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
  3. ↑ Wielka Encyklopedia PWN. Tom 10. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 226. ISBN 83-01-13673-1.
  4. ↑ Kamila Kamińska, Początki cenzury (1944–1948) [online], wdib.uw.edu.pl, s. 232 [dostęp 2021-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-25].
  5. ↑ Postanowienie o odznaczeniu z dnia 22 lipca 1948 r. za zasługi na polu pracy zawodowej (M.P. z 1948 r. nr 69, poz. 542).
  6. ↑ Mapa warszawskich cmentarzy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2022-07-26].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.