Lancia Delta – samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Lancia w latach 1979 – 1999.
Pierwsza generacja
.jpg.webp) Lancia Delta I | |
| Producent | |
|---|---|
| Projektant | |
| Zaprezentowany |
Frankfurt Motor Show 1979 |
| Okres produkcji |
1979 – 1994[2] |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Lancia Delta II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
Benzynowe: |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Długość |
1979-1982: 3885 mm |
| Szerokość |
1620 mm |
| Wysokość |
1380 mm |
| Rozstaw osi |
2475 mm |
| Masa własna |
935–1340 kg |
| Zbiornik paliwa |
55 l |
| Liczba miejsc |
5 |
| Bagażnik |
260 l |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze |
|
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
.svg.png.webp){kind=small}
.jpg.webp)
.jpg.webp)
.jpg.webp)
Lancia Delta I została po raz pierwszy zaprezentowana w 1979 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie[3].
Pojazd został zaprojektowany przez studio stylistyczne Italdesign, które nadzorował Giorgetto Giugiaro[1]. Początkowo auto oferowane było z dwiema benzynowymi jednostkami napędowymi (1.3 i 1.5) pochodzącymi z Fiata Ritmo[1]. W 1982 roku zaprezentowano usportowioną wersję pojazdu - GT, która produkowana była z 1.6 l silnikiem benzynowym o mocy 105 KM, która po kilku latach zwiększyła moc do 108 KM, a w wersji z katalizatorem wynosiła 90 KM[1]. W 1983 roku do produkcji wprowadzono wersję sedan pojazdu, która produkowana była pod nazwą Lancia Prisma[1]. W 1984 roku zaprezentowana została doładowana wersja pojazdu - Delta HF Turbo. Pojazd z silnikiem o pojemności 1.6 l oraz turbosprężarką Garrett AiResearch zyskał moc 130 KM. W 1985 roku moc silnika zwiększono do 140 KM[1].
W 1986 roku Lancia postanowiła wystawić model Delta do Rajdowych Mistrzostw Świata w grupie A. W związku z tym zaprezentowano drogową wersję pojazdu wyposażoną w napęd na cztery koła. Z przodu zamontowano otwarty mechanizm różnicowy, w środku zastosowano centralny mechanizm różnicowy z wiskotycznym sprzęgłem Fergusona, a z tyłu producent zainstalował mechanizm różnicowy TorSen. Auto wyposażono w turbodoładowany silnik pochodzący z modelu Thema o pojemności 2 l i mocy 165 KM[1].
Rok później, w 1987 zaprezentowano ulepszoną wersją modelu z napędem na cztery koła - Delta Integrale. Auto otrzymało ten sam silnik co wersja 4x4, ale wzmocniony do 185 KM[4]. W 1989 roku zaprezentowano ulepszoną wersję Integrale - 16V z odnowionym silnikiem wyposażonym w 16-zaworową głowicę o mocy 200 KM. W 1991 roku zaprezentowano wersję Integrale Evoluzione w której dokonano szeregu zmian mechanicznych oraz rozszerzono wyposażenie pojazdu. Do listy standardowego wyposażenia pojazdu dodano system ABS, zyskał też katalizator dzięki któremu podniesiono moc silnika do 210 KM. W 1993 roku zaprezentowano wersję Integrale Evoluzione II. W stosunku do wersji Evoluzione z 1991 roku auto otrzymało wielopunktowy wtrysk paliwa firmy Magneti Marelli, nową sprężarkę Garrett oraz trójfunkcyjny katalizator. Moc silnika wzrosła do 215 KM[1].
W latach 1980 - 1982 auto oferowane było także jako Saab 600. W stosunku do modelu Delta, auto wyróżniało się m.in. logiem[5]
W plebiscycie Europejski Samochód Roku 1980 pojazd zajął pierwsze miejsce[6].
Wersje wyposażeniowe
- HF Turbo
- GT
- Integrale
- Integrale 16V
- Integrale Evoluzione
- Integrale Evoluzione II
- HF Turbo Integrale Martini - wersja limitowana powstała w liczbie 400 egzemplarzy
- HF Integrale Evoluzione Martini 6 - wersja limitowana powstała w liczbie 310 egzemplarzy
- S4 Stradale - wersja limitowana z silnikiem o mocy 250 KM, który w sportowej wersji osiągnął moc 480 - 650 KM
Wersje rajdowe
Rajdowe odmiany Lancii Delta były jednymi z bardziej udanych samochodów występujących w rajdach samochodowych. Kierowcy jeżdżący kolejnymi odmianami pojazdów wygrali w sumie 49 eliminacji Rajdowych Mistrzostw Świata (w sezonach 1985–1992), co pozwoliło Lancii sześć razy z rzędu otrzymać mistrzostwo świata w kategorii producentów (1987–1992), a indywidualnym kierowcom zdobyć czterokrotnie tytuły mistrzowskie[7]. W kolejnych sezonach konstrukcja pojazdu przechodziła modyfikacje, zmieniano również nazwy:
| Nazwa | Rok wprowadzenia | Liczba zwycięstw w eliminacjach RSMŚ | Moc [KM] | Uwagi |
| Delta S4 | 1985 | 4 | 410-550 | samochód B-grupowy |
| Delta HF 4WD | 1987 | 11 | 240-260 | samochód A-grupowy |
| Delta HF Integrale | 1988 | 14 | 280-295 | samochód A-grupowy |
| Delta HF Integrale 16V | 1989 | 12 | 300-330 | samochód A-grupowy |
| Delta HF Integrale EVO (albo Super Delta, Deltona) | 1991 | 8 | 330-365 | samochód A-grupowy
Oficjalne starty na RSMŚ od 1992 |
Druga generacja
 Lancia Delta II | |
| Producent | |
|---|---|
| Projektant |
I.DE.A Institute |
| Zaprezentowany |
Geneva Motor Show 1993 |
| Okres produkcji |
1993 – 1999[8] |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik |
Lancia Delta I |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów |
5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4011 mm |
| Szerokość |
1703 mm |
| Wysokość |
1430 mm |
| Rozstaw osi |
2540 mm |
| Masa własna |
1130–1330 kg |
| Liczba miejsc |
5 |
| Bagażnik |
335/975 l |
| Ładowność |
500 kg |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
Lancia Delta II została po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowana podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 1993 roku.
Pojazd zbudowany został na bazie globalnej płyty podłogowej, na której powstały m.in. Fiat Tipo, Tempra oraz Coupé, Lancia Dedra oraz Alfa Romeo 155[1]. W 1996 roku do produkcji wprowadzono 3-drzwiową wersję pojazdu, oznaczoną symbolem HPE[9].
Wersje wyposażeniowe
- GT
- LS
- HPE HF
- EVO 500 (pakiet stylistyczny)
Samochód wyposażyć można było m.in. w przednie światła przeciwmgłowe, tapicerkę wykonaną z alkantary, sportowe fotele firmy Recaro, elektryczne sterowanie szyb, podgrzewanie, składanie oraz elektryczne sterowanie lusterek, elektryczne sterowanie szyberdachu, regulowaną w dwóch płaszczyznach kierownicę, klimatyzację automatyczną, komputer pokładowy informujący o awarii oświetlenia oraz stanie płynów, zamek centralny z pilotem, immobilizer, alarm wyposażony w czujniki ruchu we wnętrzu pojazdu, zawieszenie o elektronicznie regulowane sile tłumienia amortyzatorów, system ABS, poduszkę powietrzną kierowcy, pirotechniczne napinacze pasów bezpieczeństwa, alufelgi w rozmiarze 14, 15 lub 16-cali o różnych wzorach oraz jeden z trzech rodzajów zegarów na desce rozdzielczej pojazdu: podstawowy, podstawowy plus dodatkowe wskaźniki temperatury oleju, napięcia akumulatora, zegarek analogowy, podświetlone logo marki lub podstawowy plus dodatkowe wskaźniki.
Silniki
- Benzynowe:
- R4 1.6 8V SOHC 75 KM/6000 obr./min (125 Nm/3000 obr./min)
- R4 1.6 16V DOHC 105 KM
- R4 1.8 8V DOHC 90 KM/6000 obr./min (142 Nm/2750 obr./min)
- R4 1.8 8V DOHC 101 KM/6000 obr./min (142 Nm/2750 obr./min)
- R4 1.8 16V DOHC 131 KM
- R4 2.0 16V DOHC 139 KM/6000 obr./min (180 Nm/4500 obr./min)
- R4 2.0 16V DOHC Turbo 186 KM/5750 obr./min (290 Nm/3500 obr./min)
- R4 2.0 16V DOHC Turbo 193 KM/5700 obr./min (290 Nm/3500 obr./min)
- Wysokoprężne:
- R4 1.9 8V TD 90 KM/4100 obr./min (180 Nm/2400 obr./min)
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Lancia Delta na stronie katalog.autokult.pl
- 1 2 3 Lancia Delta 1st generation (Tipo 831) versions & types. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
- ↑ Maciej Majewski: Siostra naszego Poloneza - Lancia Delta. autocentrum.pl. [dostęp 2016-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-14)].
- ↑ Bartosz Pokrzywiński: Z drugiej ręki: Lancia Delta HF Integrale. autokult.pl. [dostęp 2016-04-02].
- ↑ Wojciech Kaczełek: Subaru w skórze Saaba i Lotus ze znaczkiem Kii - auta sprzedawane pod różnymi markami [cz. 1]. autokult.pl, 2013-02-08. [dostęp 2016-04-02]..
- ↑ Previous winners – Car of the Year 1980. caroftheyear.org. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-27)]. (ang.).
- ↑ Marcin Łobodziński: Lancia Delta – królowa grupy A - Historia WRC. autokult.pl. [dostęp 2016-04-02].
- 1 2 3 Lancia Delta 2nd generation (Tipo 836) versions & types. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-02-19]. (ang.).
- ↑ Piotr Szymański: NAJTAŃSZE: LANCIA DELTA II. autokrata.pl, 2013-02-18. [dostęp 2016-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-15)].