Księstwo koreckie

XV w. – 1651
Język urzędowy	ruski
Stolica	Korzec
Ustrój polityczny	monarchia
Typ państwa	księstwo
Pierwszy władca	Aleksander Patrykiejewicz
Religia dominująca	prawosławie, katolicyzm, pogaństwo

Księstwo koreckie – wielkolitewskie księstwo ze stolicą w Korcu. Pierwszym znanym właścicielem księstwa koreckiego był książę Aleksander Patrykiejewicz, syn Patrycego Narymuntowicza, wnuk Narymunta.

Historia

Księstwo koreckie zostało pierwotnie wydzielone potomkom Narymunta, będącego synem Gedymina. Pierwszym znanym księciem koreckim był Aleksander Patrykiejewicz (zm. 1433), początkowo władający także księstwem starodubskim. Prócz dóbr wołyńskich, Koreccy weszli z biegiem czasu w posiadanie znacznych majątków na Kijowszczyźnie i Bracławszczyźnie. Wraz ze śmiercią ostatniego księcia Koreckiego w 12 lutego 1651 roku, jego dobra przeszły w posiadanie Leszczyńskich, a następnie w ręce jednej z linii książąt Czartoryskich. Pierwsi posługiwali się często tytułem „hrabiów na Korcu”, drudzy zaczęli używać tytułu „książąt na Korcu”. W posiadaniu tych ostatnich Księstwo Koreckie pozostawało do końca istnienia II Rzeczypospolitej^[1][2].

Zobacz też

• Koreccy

Przypisy

Bibliografia

• JózefJ. Wolff JózefJ., Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1895, s. 698 .
• MariuszM. Kowalski MariuszM., Księstwa Rzeczpospolitej: państwo magnackie jako region polityczny, Warszawa: IGiPZ PAN, 2013, s. 398 .