Herb ks. Zbaraskich

Księstwo Zbaraskie – dzielnica wydzielona na obszarze Wołynia w wieku XIV lub XV dla rodu książęcego (kniaziowskiego) ruskiego lub litewskiego pochodzenia, pieczętującego się herbem Korybut. Od nazwy swej głównej siedziby – Zbaraża – ród przyjął nazwisko Zbaraskich. Pod koniec XV wieku wyodrębnia się z niego Księstwo Wiśniowieckie. Zmediatyzowane w ramach woj. wołyńskiego (1566 r.), utrzymało – a nawet wzmocniło – swoje znaczenie polityczno-administracyjne, jako jedno z ważniejszych państw magnackich w ramach Rzeczypospolitej szlacheckiej. W wieku XVII Księstwo weszło w posiadanie książąt Wiśniowieckich, a następnie Potockich herbu Pilawa. Franciszek Stanisław Potocki sprzedał posiadłość ok. 1850 r. księżnej Jadwidze z Lubomirskich de Ligne.

Panowie na Zbarażu (przed upadkiem Rzeczypospolitej)

I. 1393–1442 Teodor ks. Nieświcki, starosta podolski, starosta krzemieniecki
II. 1442–1461 Dionizy Mukosiejewicz
III. 1461–1463 Bazyli ks. Nieświcki-Zbaraski
IV. 1463–1474 Bazyli ks. Zbaraski
V. 1474–1482 Symeon ks. Zbaraski, starosta krzemieniecki
VI. 1482–ok. 1540 Andrzej ks. Zbaraski
VII. ok. 1540–1574 Mikołaj ks. Zbaraski, starosta krzemieniecki
VIII. 1574–1608 Janusz ks. Zbaraski, wojewoda bracławski
IX. 1608–1631 Jerzy ks. Zbaraski, kasztelan krakowski
X. 1631–1636 Janusz ks. Wiśniowiecki, koniuszy wielki koronny, starosta krzemieniecki
XI. 1636–1682 Dymitr ks. Wiśniowiecki, hetman wielki koronny, kasztelan krakowski
XII. 1682–1688 Wacław Leszczyński, wojewoda podlaski
XIII. ok. 1696–1751 Józef Potocki, hetman wielki koronny, kasztelan krakowski
XIV. 1751–1760 Stanisław Potocki, wojewoda poznański
XV. 1760–1825 Wincenty Potocki, podkomorzy wielki koronny

Zobacz też

Bibliografia

  • Kossakowski S., K., 1860, Monografie historyczno-genealogiczne niektórych rodzin polskich, tom 2, w księgarni Gazety Codziennej, Warszawa.
  • Kowalski M., 2007, Księstwa w przestrzeni politycznej I Rzeczpospolitej, [w:] I. Kiniorska, S. Sala (red.), Rola geografii społeczno-ekonomicznej w badaniach regionalnych, Instytut Geografii AŚ, PTG, Kielce, 2007, s. 177–186.
  • Rąkowski G., 2006, Przewodnik po Ukrainie Zachodniej, część I, Podole, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.