Krzysztof Szumski

Data i miejsce urodzenia	11 maja 1944 Pilzno
Ambasador RP w Filipinach
Okres	od 1991 do 1993
Poprzednik	Lucjan Mieczkowski
Następca	Jarosław Szczepankiewicz
Ambasador RP w Tajlandii
Okres	od 1993 do 1997
Poprzednik	Lucjan Mieczkowski
Następca	Jerzy Surdykowski
Ambasador RP w Indonezji
Okres	od 2000 do 2005
Poprzednik	Ksawery Burski
Następca	Tomasz Łukaszuk
Ambasador RP w ChRL
Okres	od 2005 do 2009
Poprzednik	Ksawery Burski
Następca	Tadeusz Chomicki
Odznaczenia

Krzysztof Tadeusz Szumski (ur. 11 maja 1944 w Pilźnie) – polski dyplomata specjalizujący się w stosunkach z państwami azjatyckimi; ambasador Rzeczypospolitej w Filipinach (1991–1993), Tajlandii (1993–1997), Indonezji (2000–2005), Chinach (2005–2009).

Życiorys

Absolwent wydziału handlu zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Po ukończeniu studiów pracował na tym samym wydziale^[1]. Członek ZMS od 1960 i ZSP w latach 1962–1968. W PZPR od 1965. Od 1970 tajny współpracownik wywiadu PRL ps. „Tadeusz”. Od 1972 etatowy funkcjonariusz Departamentu I MSW. W latach 1973–1974 członek egzekutywy, a następnie I sekretarz Oddziałowej Organizacji Partyjnej PZPR słuchaczy Ośrodka Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach^[2]. W 2012 sąd apelacyjny w Warszawie prawomocnie uznał Szumskiego za kłamcę lustracyjnego^[3].

W 1971 rozpoczął pracę Ministerstwie Spraw Zagranicznych, przechodząc kolejne szczeble kariery dyplomatycznej. W latach 80. pracował w ambasadzie PRL w Paryżu^[2]. Pełnił wiele funkcji kierowniczych, m.in. jako dyrektor departamentu konsularnego (1988–1991) odpowiadał za wprowadzenie instytucji konsulów honorowych^[1][4]. W lutym 1989 wszedł w skład działającej przy Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego^[5].

W 1991 został ambasadorem w Filipinach, funkcję pełnił do zamknięcia placówki w Manili. Następnie kierował placówką w Bangkoku (1993–1997)^[6], później zaś był ambasadorem w Indonezji (2000–2005) i w ChRL (2005–2009)^[1].

Odznaczenia

• Królewski tajski Order Słonia Białego I klasy^[7]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2010)^[8]

Przypisy