Krzysztof Rau
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1937
Pułtusk

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 2022
Białystok

Zawód, zajęcie

reżyser teatralny, lalkarz, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

profesor sztuk teatralnych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

Pracodawca

Białostocki Teatr Lalek, PWST w Warszawie

Małżeństwo

Bernadetta Rau

Dzieci

Bohdan Rau, Marta Rau

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Krzysztof Wiesław Rau (ur. 1 lipca 1937 w Pułtusku, zm. 21 grudnia 2022[1] w Białymstoku[2]) – polski twórca i reżyser teatrów lalkowych, aktor lalkarz, profesor sztuk teatralnych.

Życiorys

Na początku lat 50. był tymczasowo aresztowany przez kilka miesięcy za działalność w zwalczanym przez władze komunistyczne podziemnym ruchu harcerskim. Podjął studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, które jednak porzucił. W 1959 dołączył do ekipy Teatru Lalki i Aktora „Marcinek” w Poznaniu, w którym kształcił się w zakresie lalkarstwa, zdając trzy lata później egzamin na aktora lalkarza. W 1968 został absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim.

W 1960 został współpracownikiem gdańskiego Teatru Miniatura. W 1961 przeniósł się do Białostockiego Teatru Lalek „Świerszcz”, do którego zaprosiła go Joanna Piekarska. W tej placówce pracował jako aktor, debiutował także jako reżyser teatralny. W 1969 został dyrektorem i kierownikiem artystycznym tego teatru, funkcję tę pełnił przez dwadzieścia lat. W okresie jego kierownictwa z teatrem współpracę nawiązali m.in. Adam Kilian, Jan Berdyszak i Wojciech Wieczorkiewicz. Krzysztof Rau stworzył m.in. Scenę dla Dorosłych, Scenę Propozycji Aktorskich, zapoczątkował Ogólnopolski Konkurs Solistów Teatru Lalek i Ogólnopolskie Spotkania Teatrów Lalek. W tym czasie rozpoczęto ukończoną w 1979 budowę siedziby Białostockiego Teatru Lalek. W placówce tej wyreżyserował około 30 spektakli teatralnych, m.in. Kartotekę Tadeusza Różewicza.

Przyczynił się także do rozpoczęcia w 1974 działalności przez białostocki Wydział Sztuki Lalkarskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i następnie Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Był prodziekanem tej placówki, objął stanowisko profesora zwyczajnego. W 2003 otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych[3].

Od 1989 do 1992 pracował w stołecznym Teatrze Lalka, po czym współtworzył na Suwalszczyźnie prywatny zespół teatralny – grupę 3/4-Zusno, której przedstawienia i organizacja otrzymywały liczne pozytywne recenzje[4]. W 1997 objął kierownictwo Teatru Lalek Banialuka w Bielsku-Białej, przekształcając tę instytucję w ośrodek teatralny działający jako zrzeszenie grup teatralnych. Z placówki tej odszedł w 2001, zajmując się reżyserią spektakli dla różnych teatrów w kraju.

Życie prywatne

Syn Jerzego i Carmen[2]. Był żonaty z Bernadettą, miał syna Bohdana i córkę Martę[5][6].

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia
Nagrody i wyróżnienia
  • Nagroda za najwartościowsze przedstawienie na XXX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie dla Teatru 3/4 Zusno za spektakl Gianni, Jan, Johan, John, Juaa, Ivan, Jean… (1995)
  • Nagroda główna zespołowa na VI Festiwalu „Na Granicy” w Cieszynie dla spektaklu Gianni, Jan, Johan, John… (1995)
  • Paszport „Polityki” w kategorii teatr (1996)[4]
  • Nagroda dla najlepszego przedstawienia na Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalkowych „Spectaculo Interesse” w Ostrawie za spektakl Gianni, Jan, Johan, John… (1997)
  • Pierwsza nagroda (równorzędna z Piotrem Tomaszukiem) na XVIII Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Lalek w Opolu za reżyserię spektaklu Gaja w wykonaniu Teatru 3/4 Zusno (1997)
  • VI Konkurs Teatrów Ogródkowych – nagroda dla najlepszego reżysera ogródkowego '97 – za spektakl Gianni, Jan, Johan, Juan… prezentowany przez Teatr 3/4 Zusno (1997)
  • VII Konkurs Teatrów Ogródkowych – nagroda indywidualna za reżyserię spektaklu Metamorfozy w Teatrze 3/4 z Zusna (1998)
  • Złota Maska (1999)
  • Statuetka Pajacyka na Dziecięcym Lecie Teatralnym w Warszawie za spektakl Metamorfozy z Państwowego Teatru Lalki Tęcza (2006)
  • Henryk, nagroda Sekcji Teatrów Lalkowych Związku Artystów Scen Polskich (2011)

Przypisy

  1. ↑ Magda Ciasnowska: Nie żyje Krzysztof Rau, były dyrektor Białostockiego Teatru Lalek. poranny.pl, 21 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-21].
  2. 1 2 Krzysztof Rau. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2024-03-24].
  3. ↑ Prof. Krzysztof Rau, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-03-24].
  4. 1 2 Krzysztof Rau. polityka.pl, 3 listopada 2009. [dostęp 2012-04-07].
  5. ↑ Marzenna Wiśniewska: Alternatywni lalkarze. W: Polski teatr alternatywny po 1989 roku z perspektywy Akademickich/Alternatywnych Spotkań Teatralnych KLAMRA. Artur Duda, Emilia Adamiszyn, Bartłomiej Oleszek (red.). Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2012, s. 237–256. [dostęp 2020-11-24].
  6. ↑ Krzysztof Rau, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
  7. ↑ M.P. z 2011 r. nr 107, poz. 1082
  8. ↑ M.P. z 1998 r. nr 20, poz. 303
  9. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  10. ↑ Medale „Gloria Artis” wręczone. wrotapodlasia.pl, 9 września 2005. [dostęp 2012-12-19].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.