Krzysztof Niedałtowski
rektor kościoła św. Jana
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1959
Gdańsk

Rektor kościoła św. Jana
Okres sprawowania

od 1998

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1983

Krzysztof Niedałtowski (ur. 3 listopada 1959 w Gdańsku) – polski ksiądz rzymskokatolicki, teolog i religioznawca, duszpasterz środowisk twórczych archidiecezji gdańskiej, rektor kościoła św. Jana, działacz społeczny.

Życiorys

Absolwent Gdańskiego Seminarium Duchownego i studiów doktoranckich KUL (doktor teologii - etnologia religii - 1994). Święcenia kapłańskie otrzymał 16 lipca 1983 r., jako wikary w parafii św. Michała w Sopocie w l. 80. współpracował z artystami opozycyjnymi wobec władzy komunistycznej (m.in. Galeria św. Michała w Sopocie)[1]. Rektor kościoła św. Bartłomieja w Gdańsku (1992-96)[2], zasiadał w radzie programowej Instytutu Adama Mickiewicza (obok prof. Andrzeja Rottermunda, prof. Normana Daviesa i Leona Tarasewicza)[3]. Współtwórca gdańskiego Radia Plus (1992) i Gdańskiego Areopagu. Przewodniczył zespołowi redakcyjnemu Karty Powinności Człowieka. Sprawuje funkcję prezydenta Fundacji „Pro Arte Sacra” promującej sztukę sakralną. Rektor kościoła św. Jana (od 1998 r.), wykładowca religiologii w Gdańskim Seminarium Duchownym[4] i Gdańskim Instytucie Teologicznym (filia KUL).

Jest pierwowzorem epizodycznej postaci Krzysztofa Nienałtowskiego - księdza z kościoła Świętego Jana, bohatera powieści Ostatnia Wieczerza Pawła Huelle. Został uwieczniony w roli jednego z apostołów na obrazie Ostatnia Wieczerza Macieja Świeszewskiego[5].

Twórczość

  • Maski w wierzeniach i rytuałach ludów Dan i Kran w Afryce Zachodniej, 1988
  • Spotkanie Biblia - Koran, „Rocznik Tatarów Polskich”, 1994 nr 2 s. 270-271
  • Maski rytualne Afryki Zachodniej. Na przykładzie wybranych ludów - rozprawa doktorska (promotor prof. dr hab. Henryk Wincenty Zimoń)[6]
  • Religijny wymiar masek afrykańskich, w: Kultury i religie Afryki a ewangelizacja, red. H. Zimoń, Lublin 1995
  • Żywioł morza w religiach świata, „Universitas Gedanensis”, nr 13:1995, s. 56-60
  • Pasja - scenariusz spektaklu telewizyjnego w reż. Wojciecha Misiury, 1995[7]
  • Ludzkie drogi do Najwyższego, „Więź”, nr 5:2001, s. 29-35
  • Zawsze Ostatnia Wieczerza, Warszawa 2006, Twój Styl, Wydawnictwo Książkowe Sp. z o.o., ISBN 83-7163-508-7[8]

Nagrody

  • Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury(za 1996)[9]
  • Laureat Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” (za 2006)[9]

Przypisy

  1. ↑ Artyści i naukowcy dla Solidarności, K. Niedałkowski, Galeria św. Michała w Sopocie [w:] Niepokora. Artyści i naukowcy dla Solidarności. 1980-1990, Słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2006, s. 75
  2. ↑ Archidiecezja Gdańska - Historia - rok 1992. [dostęp 2010-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-20)].
  3. ↑ Roman Pawłowski, Co dalej z Instytutem Mickiewicza
  4. ↑ Gdańskie Seminarium Duchowne - wykładowcy
  5. ↑ Ostatnia Wieczerza [online], Maciej Świeszewski [dostęp 2022-01-28] (pol.).
  6. ↑ Dr Krzysztof Niedałtowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-08-09].
  7. ↑ Pasja w bazie Film polski
  8. ↑ Opis książki z fragmentami wstępu autora; Nagroda Pro Libro Legendo dla ks. Krzysztofa Niedałtowskiego
  9. 1 2 Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze

Bibliografia

  • Duchowieństwo diecezjalne oraz członkowie męskich instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego 2001, wyd. Apostolicum, Ząbki 2002.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.