Kotlice
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Miączyn

Liczba ludności (2021)

351[1][2]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-455[3]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0894598[4]

Położenie na mapie gminy Miączyn
Mapa konturowa gminy Miączyn, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kotlice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kotlice”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kotlice”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kotlice”
Ziemia50°42′29″N 23°34′58″E/50,708056 23,582778[5]

Kotlice – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Miączyn[6][4]. Leży na południowo-wschodnim skraju gminy, nad rzeką Siniochą, w obrębie Kotliny Hrubieszowskiej.

Wieś jest sołectwem w gminie Miączyn[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 413 mieszkańców[8].

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kotlice, po jej zniesieniu w gromadzie Niewirków. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Ootlice[6][4]
SIMCNazwaRodzaj
0894612Lesiczyznaczęść wsi
0894629Mielnikiczęść wsi
0894664Prawdaczęść wsi

Historia

Wieś wzmiankowana w 1394 roku w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W 1442 książę bełski Władysław nadał wieś Janowi Kwaczale Nieborowskiemu z Pukarzowa[uwaga 1]. W II połowie XV wieku wieś była w posiadaniu Wacława (Jana) Nieborowskiego wojewody bełskiego. Przed rokiem 1564 przeszła od Nieborowskich do Szleszyńskich następnie w 1675 do Jemiołowskich, zaś od 1792 do końca XIX stulecia była w posiadaniu Rulikowskich.

Według rejestru poborowego 1578 roku miała 4¾ łana (to jest 79,8 ha) gruntów uprawnych.

Według spisu z 1827 r. wieś liczyła 66 domów i 516 mieszkańców, zaś w 1880 r. 105 domów i 915 mieszkańców[9]. Spis z roku 1921 wykazywał tu 135 domów, ale 880 mieszkańców, w tym 21 Żydów i 13 Ukraińców.

W okresie międzywojennym Kotlice były siedzibą gminy w ówczesnym powiecie tomaszowskim, zajmującej obszar 11670 ha i mającej 7 103 ludności.

W latach 1867–1954 Kotlice były siedzibą gminy Kotlice w pow. tomaszowskim. Do roku 1939 we wsi mieściła się siedziba gminy. Własność Rulikowskich od 1792 r. w majątku Prawda w pałacu był bardzo cenny księgozbiór historyczny. Po r. 1910 w Kotlicach, w majątku zwanym Prawda, istniał przez pewien czas dom zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego (majątek ten darowała swojemu zgromadzeniu zakonnica Jadwiga Rulikowska). Przysiółki wsi Kotlice, których nazwy jeszcze funkcjonują wśród mieszkańców tej wsi: Hektary, Lesiczyzna, Mielniki, Nastawie, Nawygonie, Ostrówek, Prawda, Zagumienki. Oficjalnie nazwy zostały zniesione uchwałą w sprawie zniesienia nazwy miejscowości (Uchwała Nr XVIII/ 118 /05 Rady Gminy Miączyn z dnia 22 lutego 2005 roku).

Religia

Wieś należy do parafii rzymskokatolickiej w Dubie, w dekanat Tyszowce, w diecezji zamojsko-lubaczowskiej.

We wsi znajduje się kościół filialny, pw. Joachima i Anny, poświęcony, 22 sierpnia 1992, przez bpa zamojsko-lubaczowskiego Jana Śrutwę. Styl współczesny, murowany z cegły palonej, jednonawowy, w ołtarzu głównym figury Joachima i Anny i obraz Miłosierdzia Bożego. Obok dzwonnica, w niej jeden dzwon poświęcony, 12 czerwca 1999 przez papieża Jana Pawła II w Zamościu.

Urodzeni w Kotlicach

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Jan Kwaczał herbu Prawda z Nieborowa, którego zwano też Janem z Nieborowa lub Janem z Pukarzowa. W 1428 r. uzyskał on od króla Jagiełły zezwolenie na przeniesienie Pukarzowa na prawo niemieckie. Był dworzaninem i marszałkiem dworu księcia mazowieckiego Ziemowita IV. Ponadto Jan z Nieborowa był wojewodą bełskim (w latach 1450–1464), rawskim (1457-1464) i gostynińskim. Marków i wspomniany Nieborów to miejscowości położone na Mazowszu.

Przypisy

  1. ↑ Wieś Kotlice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-17], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-17].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 522 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-09-21].
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 59679
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  7. ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-11-16]
  8. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-21].
  9. ↑ Kotlice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 494.
  10. ↑ Franciszek Maśluszczak – Życie i twórczość – Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2019-08-17] (pol.).


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.