Świdniki
wieś
Ilustracja
Zabytkowy kościół Matki Boskiej Królowej Korony Polskiej, dawna cerkiew
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Miączyn

Liczba ludności (2021)

318[1][2]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-455[3]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0894842[4]

Położenie na mapie gminy Miączyn
Mapa konturowa gminy Miączyn, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Świdniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Świdniki”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Świdniki”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Świdniki”
Ziemia50°47′41″N 23°30′52″E/50,794722 23,514444[5]

Świdniki – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Miączyn[4][6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś jest sołectwem w gminie Miączyn[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 406 mieszkańców[8].

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej Matki Bożej Królowej Polski[9].

Części wsi

Integralne części wsi Świdniki[4][6]
SIMCNazwaRodzaj
0894859Popówkaczęść wsi

Historia

W roku 1394 wieś została wymieniana w akcie erekcyjnym parafii grabowieckiej. W okresie pomiędzy XV a XVI wiekiem pozostaje w ręku rodu Świdnickich. W roku 1550 część wsi przechodzi w posiadanie Stanisława Łaniewskiego (lub Łażniewskiego). Rejestr poborowy z roku 1578 wykazuje pobór z 12,5 łana kmiecego (to jest w około 210 ha). Wieś zostaje podzielona na drobne działy, poprzez sprzedaż i sukcesje rodzinne, w związku z tym następuje rozdrobnienie działów a posiadaczami zostali: Mikołaj i Szymon Świdnicki oraz 6 innych rodów[10]. W 2 poł. XVIII w. i 1 ćw. XIX w. własność Batowskich, od 1835 r. Węgleńskich.

Według spisu z 1827 roku wieś liczyła 59 domów i 337 mieszkańców[11]. Spis z roku 1921 (wówczas wieś w powiecie hrubieszowskim) wykazał 82 domy oraz 457 mieszkańców, w tym 7 Żydów i 140 Ukraińców.

Zabytki

  • Dawna murowana cerkiew w stylu klasycystycznym z 1850 r., remontowana w 1900 i 1945, obecnie służy jako kościół katolicki.
  • Park stanowiący pozostałość po dworze szlacheckim, spalonym podczas I wojny światowej. Murowany, klasycystyczny pałac został wzniesiony w k. XVIII w. Następnie, w k. XIX w. Jan Węgleński rozpoczął przebudowę pałacu wg projektu Stanisława Czachórskiego. Pałac był dwukondygnacyjny, z portykiem o czterech toskańskich kolumnach. W salonie znajdowały się meble nabyte na licytacji wyposażenia Zamku Królewskiego w Warszawie. We wnętrzach były obrazy, m.in. Kossaka, Tondosa, Brandta, Wyczółkowskiego. Pałac został spalony w okresie I wojny światowej i nie został odbudowany[12].

Przypisy

  1. ↑ Wieś Świdniki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-17], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-17].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1269 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-09-21].
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137719
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-11-16]
  8. ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-21].
  9. ↑ Opis parafii na stronie diecezji
  10. ↑ Bondyra 1993 ↓, s. według indeksu.
  11. ↑ Świdniki (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 648.
  12. ↑ STRATY I ZNISZCZENIA PONIESIONE W ZABYTKACH NIERUCHOMYCH W OKRESIE I WOJNY ŚWIATOWEJ NA OBSZARZE WOJEWÓDZTWA LUBELSKIEGO (W JEGO AKTUALNYCH GRANICACH) - PDF Darmowe pobieranie [online], docplayer.pl [dostęp 2019-12-17].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.