Korona Europy – lista szczytów składająca się z najwyższego szczytu każdego państwa leżącego w granicach Europy wraz z ideą zdobycia wszystkich tych wzniesień. Powstała przez analogię do Korony Ziemi czy Korony Himalajów[1][2].
Definicja
Obecnie funkcjonuje równolegle kilka Koron Europy (w języku angielskim najczęściej funkcjonują jako Europe’s Highpoints lub Europe Highest Peaks), różniących się między sobą w niewielkim stopniu – przede wszystkim z uwagi na rozbieżne definiowanie przez autorów południowo-wschodnich granic Europy[3][4].
Dany spis uwzględnia tylko te szczyty, które zdaniem jego autorów leżą w obrębie Europy, nawet jeśli nie są najwyższym punktem danego kraju. Przykładowo, najwyższy szczyt Hiszpanii – Teide (3718 m n.p.m.) leży na Teneryfie w archipelagu Wysp Kanaryjskich, na Oceanie Atlantyckim, zaś w kontynentalnej części Hiszpanii najwyższym szczytem jest Mulhacén. Inny przykład: najwyższy szczyt Kazachstanu – Chan Tengri (7010 m n.p.m.) leży w Azji w górach Tienszan, zaś najwyższe wzniesienie w europejskiej części tego kraju to w zależności od przyjętego wariantu granicy Europy – Iczka (259 m) lub bezimienny[2] szczyt o współrzędnych geograficznych 50°44′09,35″N 58°11′27,31″E/50,735930 58,190920.
Kwestie sporne
Sporny jest przebieg granicy francusko-włoskiej w rejonie szczytu Mont Blanc. Francuzi twierdzą, iż główny wierzchołek leży w całości po stronie francuskiej, Włosi natomiast, iż granica przebiega granią przez wierzchołek główny.
Sporna jest geograficzna przynależność Azorów do Europy.
Jeśli jako granicę Europy przyjmiemy grań główną Kaukazu wówczas do Korony Europy musimy zdobyć rosyjski Elbrus oraz leżące na tej granicy, najwyższe szczyty Gruzji (Szchara) i Azerbejdżanu (Bazardüzü).
W zależności od przyjętego wariantu granicy Europy zmieniają się szczyty Kazachstanu, a według jednej z wersji Kazachstan leży w całości w Azji i w ogóle jego szczytu nie ma w Koronie Europy.
Wątpliwości budzi także kwestia Kosowa, które nie zostało uznane przez wszystkie państwa członkowskie ONZ, a więc może być traktowane jako autonomiczny okręg Serbii. Dodatkowo według niektórych źródeł najwyższa w Kosowie jest Wielka Rudoka, której wysokość określana jest na 2658 m n.p.m. W przypadku potwierdzenia wysokości oraz dokładnego wyznaczenia granicy Kosowa z Macedonią Północną Wielka Rudoka może być najwyższym szczytem Kosowa. Należy jednak pamiętać iż przed ogłoszeniem niepodległości przez Kosowo, granica Serbii z Macedonią biegła stokiem poniżej wierzchołka Wielkiej Rudoki, a więc wierzchołek ten znajdował się w całości w Macedonii.
Kolejną kwestią jest czy Wielką Brytanię traktować jako jedno państwo i zdobywać tylko Ben Nevis czy szczyty wszystkich krajów wchodzących w jej skład.
Korona Gór Europy
Czym innym jest Korona Gór Europy, która nie bierze pod uwagę granic państwowych, lecz granice łańcuchów górskich lub pasm górskich. W pierwszym przypadku zawierałaby kilkanaście szczytów, a w drugim kilkaset. W Europie nie istnieje jednak jeden uniwersalny podział łańcuchów górskich na pasma, co powoduje znaczny problem z określeniem konkretnych szczytów.
Lista szczytów
Przykładowa wersja listy szczytów przedstawia się następująco[5][6]:
Zdobywcy
Przyjmując za najwyższy szczyt Rosji Elbrusa pierwszą osobą, która zdobyła wszystkie szczyty był Brytyjczyk Ginge Fullen. Zrobił to w roku 1999 (zajęło mu to 7 lat)[9][10][11][12]. Pierwszą kobietą, która skompletowała szczyty z takiej listy, była Brytyjka, Rachel Crolla – osiągnęła to w 2007 roku[13]. W 2000 roku podobnie, szeroko zdefiniowaną listę (obejmującą m.in. Szcharę i Ararat), skompletował w rekordowo szybkim czasie Rod Baber – zajęło mu to 835 dni[14][15]. Szwedce Emmie Svensson zajęło to pomiędzy 2017 i 2018 mniej niż rok, przy czym lista ta obejmowała nieco inne szczyty[16][17].
Rachel Crolla wraz z Carlem McKeatingiem napisali przewodnik po najwyższych szczytach Europy Europe’s High Points. Reaching the summit of every country in Europe[4].
Polscy zdobywcy
Pierwszym Polakiem, który skompletował wszystkie szczyty, jest Krzysztof Kapes-Kowalski, zajęło mu to 14 lat i 7 dni. Ostatnią górę zdobył 16 sierpnia 2016[18]. Pierwszą Polką, która zdobyła Koronę Europy, jest Anita Polakowska. Dokonała tego w sierpniu 2019 roku Skompletowanie pełnej listy zajęło jej zaledwie 30 miesięcy[19].
Wcześniej takiej próby dokonała Paulina Klonowska-Woźniak – trwało to od 1 marca 2003 do 26 czerwca 2019 roku. Za najwyższy szczyt europejskiej Rosji uznała ona jednak nie Narodną, lecz Elbrus[20]. Czyli ostatecznie Korony nie zdobyła.
3 stycznia 2020 roku swój ostatni, 46 szczyt do korony zdobył Paweł Kośmiński, zostając tym samym czwartym Polakiem który stanął na najwyższych szczytach każdego z Europejskich Krajów[21]. Osiągnięcie tego celu wymagało nieco ponad 33 miesięcy.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Leszek Konarski: Rekordowe szczytowanie. tygodnikprzeglad.pl, 2007-06-24. [dostęp 2019-08-09].
- 1 2 » Korona Europy – Portal Górski – Góry, Skały, Wspinanie, Ścianki Wspinaczkowe – PortalGorski.pl [online], www.portalgorski.pl [dostęp 2019-08-09] .
- ↑ Europe’s Highpoints summitpost.org (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- 1 2 ’„Europe’s High Points. Reaching the summit of every country in Europe”, Rachel Crolla, Carl McKeating, Cicerone 2009, ISBN 978-1-85284-577-3 (ang.).
- ↑ Lista szczytów KE według koronaeuropy.suder.cc [dostęp 2019-07-19].
- ↑ Lista szczytów KE według koronaeuropy.pl [dostęp 2019-07-19].
- ↑ Oficjalne stanowisko władz Kosowa co do najwyższego szczytu państwa zawarte jest w Roczniku Statystycznym Republiki Kosowa: Vjetari Statistikor i Republikës së Kosovës 2022, s.26 Kosovo Agency of Statistics (sq.) [dostęp 2023-03-12].
- ↑ Zobacz Mont Agel.
- ↑ zarchiwizowana strona gingefullen.com. gingefullen.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-24)]. (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ An Interview with Adventurer Ginge Fullen 7summitsproject.com (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ Lista zdobytych szczytów. gingefullen.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-25)]. (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ „The view from the top”. Jon Bugge. phnompenhpost.com (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ Według listy szczytów wskazanych w napisanej przez nią poradniku: „Europe’s High Points. Reaching the summit of every country in Europe”, Rachel Crolla, Carl McKeating (ang.).
- ↑ City executive scales 47th peak to break record independent.co.uk (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ On an all-time high telegraph.co.uk (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ Meet the woman climbing the highest mountain in every European country in under a year telegraph.co.uk (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ Strona internetowa Emmy Svensson, zawierająca relacje ze zdobycia szczytów i ich listę 49peaks.com (ang.) [dostęp 2019-01-31].
- ↑ Super User , Polskie Himalaje 2018 – KRZYSZTOF KAPES-KOWALSKI Z KORONĄ EUROPY [online], www.polskiehimalaje.pl [dostęp 2016-10-01] .
- ↑ Anita Polakowska z Duńkowic zdobyła Koronę Europy, rzeszow.tvp.pl [dostęp 2019-09-03].
- ↑ Kobieca Korona Europy, portalgorski.pl [dostęp 2019-07-17].
- ↑ Kacper Chudzik: Dentysta z Głogowa to czwarty Polak, który zdobył Koronę Europy. glogow.naszemiasto.pl, 2020-01-10. [dostęp 2020-12-13]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- przewodnik praktyczny (ang.) Europe’s High Points
- przewodnik praktyczny Korona Europy