Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet |
Kuropole |
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
55°17′51″N 27°06′34″E/55,297500 27,109444 |
Koroćkowo – dawna wieś. Tereny na których leżała znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim, w sielsowiecie Kuropole.
Historia
W czasach zaborów w gminie Postawy, powiatu dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[uwaga 1], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Postawy[2].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 53 osoby, 21 było wyznania rzymskokatolickiego a 32 prawosławnego. Jednocześnie 21 mieszkańców zadeklarowało polską a 32 białoruską przynależność narodową. Było tu 11 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 11 domach zamieszkiwało 49 osób[4].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Postawach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Kuropole[5].
Uwagi
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy
- ↑ Koroćkowo, wieś, powiat dzisieński, gmina Postawy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 410 .
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 34 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1977 .
Linki zewnętrzne
- Koroćkowo, wieś, powiat dzisieński, gmina Postawy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 410 .