Korneliusz Kosiński (przed 1934) | |
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
15 sierpnia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 września 1939 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1918–1939 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
Odznaczenia | |
Korneliusz Bronisław Kosiński (ur. 15 sierpnia 1896 w Przemyślu, zm. 6 września 1939 pod Longinówką) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 15 sierpnia 1896 w Przemyślu, w rodzinie Jana i Józefy[1][2]. Jego siostra Helena została żoną Józefa Stachowicza[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W szeregach 5 pułku piechoty Legionów w stopniu podporucznika brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej i wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Order Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyż Walecznych[4]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 w Korpusie Oficerów Piechoty. Wówczas pozostawał oficerem 5 pułku piechoty Legionów w garnizonie Wilno. Był oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza[5]. Służył w Batalionie KOP „Suwałki”[4][6]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 101. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 30. służył w 76 Lidzkim pułku piechoty im. Ludwika Narbutta, stacjonującego w Grodnie. W 1938 napisał słowa i skomponował melodię hymnu jednostki pt. Narbuttczycy[8][9].
Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej walczył w szeregach 76 pułku piechoty w składzie 29 Dywizji Piechoty. Zginął w walce z niemieckimi wojskami pancernymi pod Longinówką[10], która była częścią bitwy pod Piotrkowem Trybunalskim[11] (w walkach zginął także dowódca pułku, Stanisław Sienkiewicz). Polegli zostali pochowani na cmentarzu w Milejowie[12][13].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4815[14]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[15]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[16]
Przypisy
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne - Korneliusz Kosiński Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych [dostęp 2022-01-22].
- ↑ Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 117. ISBN 83-901827-1-8.
- 1 2 Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 65.
- ↑ Słownik oficerów i chorążych Korpusu Ochrony Pogranicza w Suwałkach (1927–1939). odkrywca.pl. [dostęp 2015-02-07].
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 343.
- ↑ Aleksander Markowski: Zapomniana piosenka, gdzieś pod sercem ukryta.... niedziela.pl. [dostęp 2015-02-07].
- ↑ Polskiej piechocie. niepoprawni.pl. [dostęp 2015-02-07].
- ↑ Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 203. ISBN 83-901827-1-8.
- ↑ A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 29.
- ↑ Cmentarz wojenny żołnierzy poległych we wrześniu 1939 r.. radaopwim.gov.pl. [dostęp 2015-02-07].
- ↑ Milejów. Cmentarz wojenny. rowery.olsztyn.pl. [dostęp 2015-02-07].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921 roku, s. 1607.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.
Bibliografia
- Kosiński Korneljusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.57-4839 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-10].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.