Koralówka zielonawa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

siatkoblaszkowce

Rodzina

siatkoblaszkowate

Rodzaj

Phaeoclavulina

Gatunek

koralówka zielonawa

Nazwa systematyczna
Phaeoclavulina abietina (Pers.) Giachini
Mycotaxon 115: 189 (2011)

Koralówka zielonawa (Phaeoclavulina abietina (Pers.) Giachini) – gatunek grzybów z rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1]. Jego charakterystyczną cechą jest zielone zabarwienie, która rozwija się w odpowiedzi na uraz owocnika.

Taksonomia

Pozycja w klasyfikacji: Phaeoclavulina, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].

Gatunek pierwotnie opisany został jako Clavaria abietina przez Christiana Hendrika Persoona w 1794 roku. Do rodzaju Ramaria (w podrodzaju Echinoramaria) przeniesiony został przez Luciena Quéleta w 1888 r.[2] W nowszej rewizji systematycznej tego rodzaju proponowany jest do przeniesienia pod nazwę Phaeoclavulina abietina (Pers.) Giachini (2011)[3]. Ma 12 synonimów. Niektóre z nich:

  • Clavaria virescens Gramberg 1921
  • Ramaria ochraceovirens (Jungh.) Donk 1933
  • Ramaria virescens (Gramberg) Henning 1927[4].

Stanisław Chełchowski w 1898 r. nadał mu polską nazwę goździeniec jodłowy, Franciszek Błoński w 1890 r. goździeńczyk sosnowy, a Władysław Wojewoda w 1999 r. zarekomendował nazwę koralówka zielonawa[5]. Wszystkie polskie nazwy są niespójne z aktualną nazwą naukową[1].

Morfologia

Owocnik

Grzyb klawarioidalny. Owocniki skórzaste i kruche po wyschnięciu. Są małe, mierzą 2–5 cm wysokości i 1–3 cm szerokości i rozgałęziają się od centralnego trzonu do pięciu razy. Smukłe gałęzie są lekko spłaszczone lub rozłożyste, a u góry rozwidlone lub czubate. Trzon grzyba jest krótki i ma u podstawy strzępki grzybni, przyczepione do ryzomorfów rozgałęziających się w podłożu[6].

Miąższ

Kolor miąższu owocnika jest od średniożółtozielonego do jasnooliwkowego, ale ciemnieje od oliwkowozielonego do ciemnooliwkowego. Zapach tkanki grzyba waha się od niewyraźnego do ziemistego i smakuje początkowo słodko, potem nieco gorzko[6]. Grzyb niejadalny[7].

Wysyp zarodników

Wysyp zarodników jest ciemnopomarańczowo-żółty. Zarodniki mają kształt czubaty do szeroko eliptycznego, z jednym skośnym końcem; ich wymiary to 6–9 na 3,5–4,5  μm[8]. Podstawki grzyba (komórki zawierające zarodniki) są zwykle czterozarodnikowe, z zarodnikami przyczepionymi przez sterygmaty do 7 μm długości[6].

Występowanie i siedlisko

W Ameryce Północnej występuje na Wybrzeżu Północno-Zachodnim USA[6] i w Meksyku[9]. Występuje również w Europie[10], w tym w Polsce. W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył liczne stanowiska[5], w późniejszych latach podano następne[11], a najbardziej aktualne podaje internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych, wartych objęcia ochroną[12].

Grzyb naziemny, mykoryzowy[5]. Owocniki rosną porozrzucane lub w grupach (czasem w rzędach)[8] na ziemi w ściółce borów iglastych.

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).
  2. ↑ L. Quélet, Flore mycologique de la France et des pays limitrophes, Paris, France: Octave Doin, 1888, s. 467 (fr.).
  3. ↑ A.J. Giachini, M.A. Castellano, A new taxonomic classification for species in ''Gomphus'' sensu lato, „Mycotaxon”, 115, 2011, s. 183–201, DOI: 10.5248/115.183.
  4. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).
  5. 1 2 3 Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  6. 1 2 3 4 Edmund E. Tylutki, Mushrooms of Idaho and the Pacific Northwest: Vol. 2 Non-Gilled Hymenomycetes, Caxton Press, s. 93–94, ISBN 978-0-89301-097-3 [dostęp 2023-06-30] (ang.).
  7. ↑ Orson Knapp Miller, North American Mushrooms: A Field Guide to Edible and Inedible Fungi, Guilford, CN: FalconGuide, 2006, s. 348, ISBN 978-0-7627-3109-1.
  8. 1 2 Steve Trudell, Mushrooms of the Pacific Northwest, Portland, OR: Timber Press, 2009, s. 245, ISBN 978-0-88192-935-5 (ang.).
  9. ↑ A. Montoya i inni, Traditional Knowledge about Mushrooms in a Nahua Community in the State of Tlaxcala, Mexico, „Mycologia”, 95 (5), 2003, s. 793, DOI: 10.2307/3762007, JSTOR: 3762007 [dostęp 2023-06-30].
  10. ↑ Michael Jordan, The encyclopedia of fungi of Britain and Europe, wyd. Rev. Frances Lincoln ed, London: Lincoln, 2004, s. 89, ISBN 978-0-7112-2378-3 [dostęp 2023-06-30].
  11. ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-07-01].
  12. ↑ Aktualne stanowiska koralówki zielonawej w Polsce [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.