Koncentrat granulocytarny (KG) – jest to preparat krwiopochodny zawierający zawieszone w osoczu granulocyty uzyskane metodą leukaferezy otrzymywane od jednego dawcy^[1].

Otrzymywanie i charakterystyka

Preparat jest otrzymywany za pomocą leukaferezy od pojedynczego dawcy. Czasami przed oddaniem krwi dawca jest stymulowany G-CSF, jednak nie wykonuje się tego rutynowo, a raczej w wyjątkowych sytuacjach. Koncentrat jest napromieniowywany przed podaniem. Koncentrat granulocytarny powinien zawierać przynajmniej 1,2×10¹⁰ granulocytów. Zawiera pewną ilość zanieczyszczeń komórkowych: leukocyty inne niż granulocyty, erytrocyty i trombocyty^[1][2]. Koncentrat podaje się maksymalnie do 24 godzin od zakończenia leukaferezy i jest przechowywany w temperaturze do 20-24 °C^[1].

Wskazania

Koncentrat granulocytarny jest stosowany w zagrażających życiu zakażeniach bakteryjnych i grzybiczych u chorych z agranulocytozą (<500/µl) lub z zaburzeniami czynności granulocytów. Nie podaje się koncentratu w celach profilaktycznych. Leczniczo jest podawany do czasu opanowania zakażenia, wznowienia czynności szpiku lub stwierdzenia nieskuteczności czy powikłań przetoczenia preparatu^[3].

Dawkowanie

Dawka lecznica wynosi 1,5-3×10⁸ granulocytów na kilogram masy ciała dla dzieci i dorosłych, a dla noworodków >1×10⁹. Gdy zawartość erytrocytów wynosi powyżej 2×10¹⁰ to przetoczenie można wykonać wyłącznie po wykonaniu próby zgodności. W przypadku występowania przeciwciał anty-HLA przetacza się koncentrat granulocytarny dobrany zgodnie z układem HLA^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski: Interna Szczeklika 2014. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2014. ISBN 978-83-7430-405-4.