Komitet Centralny Partii Pracy Korei
조선로동당 중앙위
Logo
Ilustracja
siedziba KC PPK przy Placu Kim Ir Sena w Pjongjangu
Państwo

 Korea Północna

Data utworzenia

1949

Adres
pl. Kim Ir Sena
Pjongjang
Położenie na mapie Pjongjangu
Mapa konturowa Pjongjangu, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Komitet Centralny Partii Pracy Korei”
Położenie na mapie Korei Północnej
Mapa konturowa Korei Północnej, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Komitet Centralny Partii Pracy Korei”
39°00′57″N 125°44′26″E/39,015833 125,740556

Komitet Centralny Partii Pracy Korei (kor. 조선로동당 중앙위) – centralna instancja i naczelny organ kształtowania polityki Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej (Korei Północnej). Zatwierdza i kontroluje realizację bieżących kampanii polityczno-ideologicznych, opracowuje i sprawuje pieczę nad polityką i pracą północnokoreańskiego rządu, a także proponuje oraz zatwierdza wszelkie zmiany na najwyższych stanowiskach państwowych KRLD (zarówno cywilnych, jak i wojskowych).

Funkcjonowanie Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei

Skład Komitetu Centralnego jest formalnie wybierany podczas Kongresu Partii Pracy Korei. Obecnie Komitet Centralny liczy 118 członków oraz 105 zastępców. Zgodnie z wewnątrzpartyjnymi regulacjami PPK, Komitet Centralny powinien odbywać spotkania plenarne nie rzadziej, niż co 6 miesięcy. Podczas posiedzeń plenarnych w gronie członków KC dyskutowane są sprawy polityki partii oraz państwa, a także ustalane nominacje na nowych członków Biura Politycznego KC, sekretarzy KC. Ponadto, mają być wówczas wybierani nowi członkowie Komitetu oraz ich zastępcy (kandydaci na członka KC). W odróżnieniu od innych partii komunistycznych i socjalistycznych na świecie, Komitet Centralny nie ma prawa wyboru Generalnego Sekretarza Partii, lecz wyboru tego dokonuje się bezpośrednio na Kongresie.

Formalne obowiązki KC są opisane w artykule 23. Statutu Partii Pracy Korei: „Komitet Centralny zarządza pracą Partii i wszelkimi sprawami organizacyjnymi pomiędzy Kongresami Partii. Komitet Centralny ustanawia monolityczny system ideologiczny dla całej Partii, zajmuje się tworzeniem i realizacją polityk Partii w różnych dziedzinach, dba o podwyższanie rangi i osiągnięć Partii, kontroluje aspekty administracyjne i ekonomiczne na wszystkich szczeblach zarządzania Partią, jest odpowiedzialny za organizację Rewolucyjnych Sił Zbrojnych, reprezentuje Partię w stosunkach z innymi partiami politycznymi w kraju i za granicą, a także rozporządza finansami Partii.”

Punkt 24. Statutu mówi natomiast: „Posiedzenia plenarne Komitetu Centralnego powinny odbywać się nie rzadziej niż raz na sześć miesięcy. Podczas spotkań plenarnych omawia się sprawy ważne z punktu widzenia Partii, dokonuje wyboru Generalnego Sekretarza, sekretarzy oraz członków Biura Politycznego oraz jego Komitetu Stałego, omawia się sprawy organizacyjne Sekretariatu KC oraz wybiera członków gremiów politycznych i wojskowych Partii.”

W praktyce praca Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei wygląda inaczej, niż wynika to z wewnątrzpartyjnych regulacji. Spotkania plenarne KC odbywają się o wiele rzadziej, niż powinny według Statutu PPK. Ostatnie, 21. Plenum 6. Komitetu Centralnego (tj. powstałego na 6. Kongresie PPK) odbyło się w grudniu 1993, jeszcze za życia pierwszego dyktatora Korei Północnej, Kim Ir Sena. Ponadto ostatni, 6. Kongres PPK odbył się w październiku 1980. Tym samym wszelkie zmiany w KC faktycznie zatwierdzane są najczęściej nieformalnie, w drodze bezpośrednich, zakulisowych ustaleń najwyższych władz Korei Północnej, lub, jak to miało miejsce w ostatnich latach, podczas Konferencji PPK. Pierwsza od 44 lat, 3. Konferencja odbyła się 28 września 2010, a 11 kwietnia 2012 wiele istotnych decyzji odnośnie do roszad personalnych na szczytach władz KRLD zapadło podczas 4. Konferencji PPK. Konferencje Delegatów PPK mają jednak formalnie nieco inny, niższy status od partyjnych Kongresów.

Historycznie rola Komitetu Centralnego PPK była bardzo silna za rządów Kim Ir Sena, pierwszego przywódcy północnokoreańskiego państwa totalitarnego. Po śmierci Kim Ir Sena w 1994 i przejęciu władzy w KRLD przez jego syna, Kim Dzong Ila, zakres władzy i rola KC w kształtowaniu polityki państwa osłabła, czego oznaką było odejście od organizowania Kongresów Partii w istotnych dla państwa momentach historycznych. Kim Dzong Il najważniejszym ośrodkiem władzy państwowej uczynił nieistniejącą Komisję Obrony Narodowej KRLD. Była to część realizacji polityki opartej na doktrynie Songun, zakładającej o wiele większą niż do tej pory rolę Koreańskiej Armii Ludowej, czyli północnokoreańskiej armii, w kształtowaniu polityki państwa.

Struktura Komitetu Centralnego PPK

Komitetowi Centralnemu bezpośrednio są podporządkowane trzy gremia: Biuro Polityczne, Komisja Kontroli Partyjnej oraz Sekretariat.

Biuro Polityczne KC (kor. 정치국, według stanu z 28 lipca 2012 liczący 18 członków i 13 zastępców) zarządza sprawami partyjnymi i wprowadza ewentualne zmiany w polityce oraz ideologii państwa pomiędzy spotkaniami plenarnymi Komitetu Centralnego. Szczególnie istotnym elementem politbiura jest jego Komitet Stały (kor. 상임위원회), 4-osobowe (Kim Dzong Un, Kim Yŏng Nam, Choe Yŏng Rim, Ch’oe Ryong Hae – stan z dnia 28 lipca 2012) kolegium stojące na czele Biura. Komitet Stały Biura Politycznego jest najważniejszym politycznie gremium Partii Pracy Korei. Komisja Kontroli Partyjnej (kor. 검열위원회) zajmuje się sprawami związanymi z członkostwem w Partii Pracy Korei, a także rozstrzyga wszelkie spory między członkami PPK i orzeka w sprawach dyscyplinarnych.

Rolą sekretariatu (kor. 비서국) jest koordynacja pracy administracyjnej każdego z kilkunastu wydziałów merytorycznych, będących częścią Komitetu Centralnego. Każdy z sekretarzy (członków Sekretariatu) jest odpowiedzialny za inną dziedzinę polityki (np. Ch’oe T’ae Bok za sprawy zagraniczne). Niekiedy sekretarz może być także szefem wydziału KC (np. obecnie Kim Ki Nam jest dyrektorem Wydziału Propagandy i Agitacji, gdy jednocześnie za to samo odpowiada jako sekretarz).

Organem KC, odpowiedzialnym za zarządzanie sprawami wojskowymi jest Centralna Komisja Wojskowa (kor. 중앙군사위원회), złożona głównie z generałów będących członkami KC. Jest to jedno z dwóch najważniejszych gremiów decyzyjnych KRLD (obok zlikwidowanej Komisji Obrony Narodowej, która znajdowała się poza strukturą KC), sprawujących zwierzchnictwo nad armią.

Kompetencje poszczególnych z kilkunastu wydziałów KC w dużej mierze pokrywają się z resortami rządu KRLD. Ocenia się jednak, że szefowie wydziałów w Komitecie Centralnym posiadają w swoich dziedzinach o wiele większą władzę i możliwości wpływu na politykę państwa, niż ministrowie. Za najważniejszy i najbardziej wpływowy wydział KC uchodzi Wydział Administracyjny (kor. 행정부), którego dyrektorem był Jang Sŏng T’aek (do 2013), członek ścisłej elity rządzącej Koreą Północną.

Organem prasowym Komitetu Centralnego jest gazeta Rodong Sinmun (kor. 로동신문), największy i najważniejszy północnokoreański dziennik.

Członkowie Komitetu Centralnego i jego organów

Kang Nŭng Su, Kang Dong Yun, Kang Sŏk Ju (do 2016), Kang Yang Mo, Kang P'yo Yŏng, Ko Pyŏng Hyŏn, Kwak Pŏm Gi, Kim Kuk T’ae (do 2013), Kim Kyŏng Ok, Kim Kyŏng Hŭi, Kim Ki Nam, Kim Ki Ryong (do 2017), Kim Rak Hŭi, Kim Myŏng Guk (do 2016), Kim Pyŏng Ryul, Kim Pyŏng Ho, Kim Sŏng Dŏk, Kim Song Ch'ŏl, Kim Yang Gŏn, Kim Yŏng Nam, Kim Yŏng Il, Kim Yŏng Ch'ŏl, Kim Yŏng Ch’un (do 2018), Kim Yong Jin, Kim Wŏn Hong, Kim In Sik, Kim Jŏng Gak, Kim Dzong Suk, Kim Dzong Un, Kim Jŏng Im, Kim Ch’ang Sŏp, Kim Ch’ŏl Man, Kim Ch’un Sam, Kim T'ae Bong, Kim P'yŏng Hae, Kim Hyŏng Ryong, Kim Hyŏng Sik, Kim Hi T’aek, Ryang Man Gil, Ryŏ Ch’un Sŏk, Ro Tu Ch'ŏl, Ro Pae Gwŏn, Ryu Yŏng Sŏp, Ri Ryong Nam, Ri Man Gŏn, Ri Myŏng Su, Ri Mu Yŏng, Ri Pyŏng Sam, Ri Pyŏng Ch'ŏl, Ri Pong Dŏk, Ri Pong Juk, Ri Yŏng Gil, Ri Yŏng Su, Ri Yong Mu, Ri Yong Ch'ŏl, Ri Yong Hwan, Ri Ŭl Sol, Ri T'ae Nam, Ri Hyŏng Gŭn, Ri Hi Hŏn, Rim Kyŏng Man, Mun Kyŏng Dŏk, Pak Kwang Ch'ŏl, Pak To Ch’un, Pak Myŏng Ch'ŏl, Pak Su Gil, Pak Sŭng Wŏn, Pak Ŭi Ch’un, Pak Jae Gyŏng, Pak Jong Gŭn, Pak T'ae Dŏk, Paek Se Bong, Pyŏn Yŏng Rip, Pyŏn In Sŏn, Sŏng Ja Rip, An Jŏng Su, Yang Tong Hun, Yang Hyŏng Sŏp, O Kŭk Ryŏl, O Kŭm Ch'ŏl, O Su Yong, O Il Jŏng, U Tong Ch'ŭk, Yun Tong Hyŏn, Yun Jŏng Rin, Jang Pyŏng Gyu, Jang Ch'ŏl, Jŏn Kil Su, Jŏn Ryong Guk, Jŏn Pyŏng Ho, Jŏn Jin Su, Jŏn Ch’ang Bok, Jŏn Ha Ch'ŏl, Jŏn Hŭi Jŏng, Jŏng Myŏng Do, Jŏng In Guk, Jŏng Ho Gyun, Jo Kyŏng Ch'ŏl, Jo Pyŏng Ju, Ju Kyu Ch’ang, Ju Yŏng Sik, Ch'a Sŭng Su, Ch'ae Hŭi Jŏng, Ch’oe Kyŏng Sŏng, Ch’oe Ryong Hae, Ch’oe Pu Il, Ch’oe Sang Ryŏ, Ch’oe Yŏng Dŏk, Ch’oe Yŏng Rim, Ch’oe T’ae Bok, Ch’oe Hŭi Jŏng, T'ae Jong Su, Han Kwang Bok, Han Dong Gŭn, Hyŏn Yŏng Ch'ŏl (do 2015), Hyŏn Ch'ŏl Hae, Hong In Bŏm

  • Zastępcy Członka Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei (105 osób)

Kang Kwan Il, Kang Kwan Ju, Kang Ki Sŏp, Kang Min Ch'ŏl, Kang Hyŏng Pong, Ko Su Il, Kwŏn Hyŏk Pong, Kim Kyŏk Sik, Kim Kye Gwan, Kim Tong Ŭn, Kim Tong I, Kim Tong Il (I), Kim Tong Il (II), Kim Myŏng Sik, Kim Pyŏng Hun, Kim Pong Ryong, Kim Yŏng Su, Kim Yŏng Jae, Kim Yŏng Ho, Kim Yong Gwang, Kim U Ho, Kim Ch’ang Myŏng, Kim Ch'ŏn Ho, Kim Ch’ung Gŏl, Kim T'ae Mun, Kim Hŭi Yŏng, No Kwang Ch'ŏl, Tong Yŏng Il, Tong Jŏng Ho, Ryŏn In Yun, Ro Kyŏng Jun, Ro Sŏng Sil, Ryu Kyŏng, Ri Guk Jun, Ri Ki Su, Ri Myŏng Gil, Ri Min Ch'ŏl, Ri Sang Gŭn, Ri Sŏng Kwŏn, Ri Su Yong, Ri Yong Ju, Ri Yong Ho, Ri Il Nam, Ri Jae Il, Ri Je Sŏn, Ri Jong Sik, Ri Ch'an Hwa, Ri Ch’ang Han, Ri Ch'ŏl, Ri Ch’un Il, Ri T'ae Sŏp, Ri T'ae Ch'ŏl, Ri Hong Sŏp, Ri Hi Su, Pak Ri Sun, Pak Pong Ju, Pak Ch’ang Bŏm, Paek Kye Ryong, Paek Ryong Ch'ŏn, Sŏ Tong Myŏng, Son Ch'ŏng Nam, Song Kwang Ch'ŏl, Sin Sŭng Hun, An Tong Ch’un, Yang In Guk, O Ch'ŏl San, Jang Myŏng Hak, Jang Yong Gŏl, Jang Ho Ch'an, Jŏn Kyŏng Sŏn, Jŏn Kwang Rok, Jŏn Sŏng Ung, Jŏn Ch’ang Rim, Jŏng Myŏng Hak, Jŏng Pong Gŭn, Jŏng Pong P'il, Jŏng Un Ha, Jo Sŏng Hwan, Jo Yŏng Ch'ŏl, Jo Jae Yŏng, Ji Jae Ryong, Cha Kyŏng Il, Ch'a Yong Myŏng, Ch'a Jin Su, Ch’oe Kwan Jun, Ch’oe Ki Ryong, Ch’oe Tae Il, Ch’oe Pong Ho, Ch’oe Yŏng Do, Ch’oe Yong, Ch’oe Ch'an Gŏn, Ch’oe Ch’un Sik, Ch’oe Hyŏn, T'ae Hyŏng Ch'ŏl, Han Ch’ang Nam, Han Ch’ang Sun, Han Hŭng P'yo, Hŏ Sŏng Gil, Hyŏn Sang Ju, Hong Kwang Sun, Hong Sŏ Hŏn, Hong Sŭng Mu, Hwang Pyŏng Sŏ, Hwang Sun Hŭi, Hwang Hak Wŏn

Wydziały Komitetu Centralnego oraz instytucje afiliowane przy KC

  • Sekretariat I Sekretarza, Osobisty Sekretariat Kim Dzong Una, ul. Changgwan/ul. Sosong[uwaga 1]
  • Wydział Organizacyjno-Instruktażowy (kor. 조직지도부), ul. Changgwan[uwaga 2]
    • Dyrektor: wakat
    • 1. Wicedyrektorzy: Kim Kyŏng Ok (odpowiedzialna za sprawy wojskowe), Jo Yŏn Jun (odpowiedzialny za sprawy ogólnopartyjne)
    • Wicedyrektorzy: Kim In Gŏl, gen. płk. Hwang Pyŏng Sŏ
      • Biuro Spraw Wewnętrznych Partii
      • Biuro Spraw Ogólnych
      • Biuro Skarg
      • Biuro Instruktażu Terenowego
      • Biuro Rejestracji Członkostwa
  • Wydział Kadr, ul. Haebangsan
  • Wydział Propagandy i Agitacji (kor. 선전선동부), ul. Changgwan
  • Wydział Administracyjny (kor. 중앙위원회의 관리 부서), ul. Changgwan[uwaga 3]
  • Wydział Międzynarodowy (kor. 국제부), ul. Kumsong
    • Dyrektor: Kim Yŏng Il
    • Wicedyrektorzy: Rim Sun P'il, Pak Kyŏng Sŏn, Kim Mun Gyŏng, Kim Sŏng Nam, Pak Gŭn Kwang, Ri Yŏng Ch'ŏl
  • Wydział Zarządzania (kor. 간부부), ul. Kumsong
  • Wydział Organizacji Pracowniczych (kor. 근로단체부)[uwaga 4]
  • Wydział Przemysłu Obronnego (kor. 기계공업부), ul. Changgwan[uwaga 5]
  • Wydział Planowania Budżetowego
  • Wydział Przemysłu Lekkiego (kor. 경공업부), ul. Changgwan
  • Wydział Nauki i Techniki (kor. 과학교육부)
  • Wydział Wojskowy (kor. 군사부), ul. Changgwan
  • Wydział Zjednoczonego Frontu (kor. 통일전선부장), ul. Kumsong[uwaga 6]
    • Dyrektor: Kim Yang Gŏn
    • Wicedyrektorzy: Kim In Sam, An Kyŏng Ho, Ryu Yŏng Sŏn, Wŏn Tong Yŏn
  • Wydział Obrony Cywilnej[uwaga 7]
  • Wydział Ogólny (kor. 총무부), ul. Changgwan
  • Instytut Badań nad Historią Partii (kor. 당역사연구소), ul. Changgwan
  • Archiwum KC (문서정리실)
  • Rodong Sinmun, organ prasowy KC) (kor. 로동신문), ul. Haebangsan (해방산거리)
  • Wyższa Szkoła Partyjna im. Kim Ir Sena (더 높은 파티 학교), ul. Wieży Idei Dżucze/Juche Tower Street
  • Biuro 35, ul. Changgwan[uwaga 8]
  • Biuro 38, ul. Changgwan[uwaga 9]
  • Biuro 39 (kor. 삼십구호실), ul. Changgwan[uwaga 10]

Siedziba

Oficjalna siedziba KC PPK mieści się przy pl. Kim Ir Sena (kor. 김일성광장), zaś szereg wydziałów w innych częściach miasta, m.in. nieopodal (ok. 2 km) w kompleksie KC nazywanym też „zakazanym miastem” (kor. 자금성) przy ul. Changgwan (kor. 창광로/ hancha: 蒼光路) w dzielnicy Chung (kor. 중구역) – Wydział Organizacyjny, Wydział Propagandy i Agitacji, Centralna Komisja Kontroli, Instytut Historii Partii, Wydział Administracyjny, Biuro 35, Biuro 38, Biuro 39, Wydział Przemysłu Lekkiego, Wydział Przemysłu Obronnego, Wydział Wojskowy, Wydział Ogólny, Sekretariat I Sekretarza wraz z rezydencją Kim Dzong Una, klinika rodziny Kim; oraz przy ul. Kumsong (kor. 금성거리/ hancha: 金城通) (ok. 5 km) w kompleksie KC Moranbong (kor. 모란봉구역) w dzielnicy o tej samej nazwie – Wydział Zjednoczonego Frontu, Wydział Międzynarodowy, Wydział Zarządzania, i szereg agend Wydziału Propagandy i Agitacji.

Uwagi

  1. ↑ zarządza przepływem dokumentów do i od Kim Dzong Una, a także koordynuje jego harmonogram, zajmuje się bezpieczeństwem i logistyką; pełni, jak się określa, funkcję US Secret Service oraz Białego Domu.
  2. ↑ utw. w 1948, odpowiada za implementację decyzji Kim Dzong Una; określa się, że wydział jest „sercem północnokoreańskiego systemu”
  3. ↑ utw. w 1949 komórka KC nadzorująca zarządzanie zasobami kadrowymi, koordynacją pomiędzy KC oraz Komisją Obrony Narodowej, planowaniem rozwoju stolicy, zarządzająca operacyjnie Komitetem Bezpieczeństwa Państwa, Ministerstwem Bezpieczeństwa Ludowego (milicją), Dowództwem Bezpieczeństwa Wojskowego, Sądem Najwyższym oraz Prokuraturą Generalną, kontrolująca szereg jednostek specjalnych i budowlanych, oraz Wydziałem Organizacji Pracowniczych KC, Pocztą i Telekomunikacją. W 1990 został włączony do Wydziału Organizacyjno-Instruktażowego i reaktywowany w 2007.
  4. ↑ Organ zarządzania co najmniej 20 organizacjami społecznymi, kulturowymi, religijnymi, studenckimi, handlowymi, zawodowymi, m.in. Socjalistyczną Ligą Młodzieży Kim Il Sunga, Koreańską Demokratyczną Ligą Kobiet, Generalną Federacją Związków Zawodowych Korei, Unią Pracowników Rolnych Korei, Generalną Federacją Związków Literatury i Sztuki, Komitetem Olimpijskim KRLD, Koreańską Unią Dziennikarzy, Koreańskim Demokratycznym Stowarzyszeniem Prawników.
  5. ↑ b. Wydział Przemysłu Maszynowego
  6. ↑ odpowiedzialny za stosunki z Koreą Południową
  7. ↑ nadzorujący Robotniczo-Chłopską Czerwoną Gwardię (로농적위군), 3,5 mln członków
  8. ↑ znane też jako Wydział Dochodzeń Zewnętrznych i Wywiadu; zarządza i koordynuje zbieranie danych i działania przede wszystkim wobec Płd. Korei, Japonii, Europy i Ameryki Północnej.
  9. ↑ jedna z komórek KC odpowiedzialnych za pozyskiwanie dewiz, m.in. operator sieci hoteli i restauracji w kraju i zagranicą.
  10. ↑ utw. w późnych latach 70.; jest tajną komórką KC, której zadaniem jest utrzymanie płynności funduszu walutowego dla kierownictwa kraju, również poprzez działania nielegalne; podmioty zależne: Zokwang Trading, Taesong Bank, oraz Maebong General Trading Corp., Unha General Trading Corp., Samcholri General Trading Corp., Unpyol General Trading Corp., Kumnung General Trading Corp.

Przypisy

  1. 1 2 北 당대표자회, 김정일 '영원한 총비서' 추대 (kor.), Tongil News, 11 kwietnia 2012, [dostęp: 28 lipca 2012].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.