Kim Yŏng Nam
김영남
Ilustracja
Kim Yŏng Nam (2014)
Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1928
Heijō, Generalne Gubernatorstwo Korei

Przewodniczący Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego
Okres

od 5 września 1998
do 11 kwietnia 2019

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Poprzednik

Yang Hyŏng Sŏp

Następca

Ch’oe Ryong Hae

Minister spraw zagranicznych Koreańskiej Republiki Ludowo–Demokratycznej
Okres

od 1 grudnia 1983
do 5 września 1998

Przynależność polityczna

Partia Pracy Korei

Poprzednik

Ho Dam

Następca

Paek Nam Sun

podpis
Odznaczenia
Order Flagi Narodowej I klasy (KRLD)

Kim Yŏng Nam (kor. 김영남; ur. 4 lutego 1928 w Heijō) – północnokoreański polityk i dyplomata. W latach 1983–1998 minister spraw zagranicznych Koreańskiej Republiki Ludowo–Demokratycznej. W latach 1998–2019 przewodniczący Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego[1][2].

Życiorys

Kim Yŏng Nam podczas obchodów Dnia Zwycięstwa w Moskwie w 2015

Urodził się w okupowanej przez Japończyków Korei. W 1946 został członkiem Partii Pracy Korei[3]. Studiował na Tomskim Uniwersytecie Państwowym oraz Rostowskim Uniwersytecie Państwowym[4]. Po powrocie z ZSRR rozpoczął karierę partyjną i polityczną. W 1970 wszedł w skład Komitetu Centralnego Partii Pracy Korei[4]. W 1974 stanął na czele jej Departamentu Polityki Zagranicznej. W latach 1983–1998 zajmował stanowisko ministra spraw zagranicznych[3].

Kim Yŏng Nam podczas spotkania z prezydentem Federacji Rosyjskiej Władimirem Putinem w 2018

5 września 1998 objął urząd przewodniczącego Prezydium Najwyższego Zgromadzenia Ludowego Korei Północnej (parlamentu)[3][5]. Konstytucja Korei Północnej z 1998 nie wprowadza instytucji głowy państwa, jednakże w istocie funkcję taką, ze względu na przysługujące kompetencje właściwe dla klasycznej głowy państwa, można przypisać właśnie Przewodniczącemu Prezydium NZL. Posiada on bowiem m.in. prawo mianowania ambasadorów, przyjmowania listów uwierzytelniających od ambasadorów innych państw, nawiązywania stosunków dyplomatycznych, podpisywania umów międzynarodowych, reprezentowania państwa za granicą i przyjmowania szefów innych państw.

Kim Yŏng Nam w trakcie ceremonii otwarcie zimowych igrzysk olimpijskich w Pjongczang w 2018

Korzystał ze swoich prerogatyw. Wielokrotnie, w trakcie sprawowania urzędu, odbywał podróże zagraniczne. W lipcu 2007 w czasie dwutygodniowej podróży odwiedził Mongolię, Algierię, Egipt, Etiopię i Singapur. W marcu i kwietniu 2008 odbył podróż do Afryki, odwiedzając Angolę, Namibię, Ugandę oraz Demokratyczną Republikę Konga. W maju 2008 odwiedził Singapur oraz Południową Afrykę[3].

Reprezentował oficjalnie władze KRLD podczas ceremonii otwarcia: XXIX letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie, XXII zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi, XXIII zimowych igrzysk olimpijskich w Pjongczang[6] oraz ceremonii otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Rosji.

14 lipca 2009 spotkał się z prezydentem Wietnamu Nguyễnem Minh Triếtem podczas szczytu Ruchu Państw niezaangażowanych w Egipcie. W grudniu 2011 zajął zaszczytne 2. miejsce w Komitecie Żałobnym Kim Dzong Ila[7]. 9 maja 2015 wziął udział w obchodach Dnia Zwycięstwa w Moskwie[8]. 16 maja 2016 złożył oficjalną wizytę w Gwinei Równikowej, aby wziąć udział w inauguracji prezydenta.

W latach 2010–2019 wchodził w skład Prezydium Biura Politycznego Partii Pracy Korei. 11 kwietnia 2019 przeszedł na emeryturę i w wieku 91 lat wycofał się z aktywnej działalności politycznej, pozostając jedynie deputowanym do północnokoreańskiego parlamentu[9][10].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Zmiany w Korei Północnej. Nowy przewodniczący parlamentu i premier, tvn24.pl, 2019-04-12.
  2. ↑ North Korea’s new nominal head of state guided Kim Jong Un from the beginning, REUTERS, 2019-04-12.
  3. 1 2 3 4 Kim Yong-nam. africa-confidential.com. [dostęp 2010-08-26]. (ang.).
  4. 1 2 КИМ ЁН НАМ — информация на портале Энциклопедия Всемирная история [online], w.histrf.ru [dostęp 2020-10-21].
  5. ↑ September 1998. rulers.org. [dostęp 2010-08-26]. (ang.).
  6. ↑ Maciej Orłowski: Zimowe igrzyska: Wiceprezydent USA opuścił kolację z formalnym przywódcą Korei Północnej. 2018-02-09. (pol.).
  7. ↑ Kim Jong Il Funeral Committee (as of 19 December 2011) [online], archive.is, 20 lutego 2016 [dostęp 2020-10-06].
  8. ↑ Pyongyang plays up closer ties with Russia despite absence of Kim Jong Un in Moscow [online], web.archive.org, 19 maja 2015 [dostęp 2020-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-19].
  9. ↑ The great survivor: after 21 years at the top, Kim Yong Nam steps down [online], NK News - North Korea News, 12 kwietnia 2019 [dostęp 2020-10-06] (ang.).
  10. ↑ 北朝鮮が人事刷新、最高人民会議常任委員長に崔竜海氏＝ＫＣＮＡ, „Reuters”, 12 kwietnia 2019 [dostęp 2020-10-21] (jap.).
  11. ↑ NORTH KOREA NEWSLETTER NO. 197 (February 16, 2012) [online], web.archive.org, 1 lipca 2019 [dostęp 2020-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-01].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.