Komórka kubkowa

Komórki kubkowe (ang. goblet cell) – komórki wchodzące m.in. w skład ludzkiego nabłonka dróg oddechowych (drugie co do częstości, obok komórek z brzeżkiem migawkowym), jelita cienkiego, jelita grubego oraz spojówki powieki górnej[1].

Funkcjonują jako jednokomórkowe gruczoły wydzielające śluz[2].

Głównym białkiem śluzu wydzielanym przez komórki kubkowe jest białko MUC2[3].

Komórki kubkowe kształtem przypominają kielich, lub kubek rzymski (skąd wywodzi się ich nazwa)[1].

W najwęższej części komórki kubkowej znajduje się głównie siateczka śródplazmatyczna szorstka, nad którą znajduje się aparat Golgiego, a w części przyszczytowej występują duże ziarna wydzielnicze wypełnione śluzem[4].

W drogach oddechowych stopniowo, wraz ze zmniejszaniem średnicy oskrzelików, są zastępowane przez komórki maczugowate, dawniej zwane komórkami Clary[5]

Ich ilość w jelitach rośnie wraz z kolejnymi jego odcinkami – najmniej jest ich w dwunastnicy, a najwięcej w jelicie grubym[6].

Komórki kubkowe w spojówce występują liczniej w jej części przyśrodkowej, względem części skroniowej[7].

Produkcja śluzu w komórkach kubkowych jest regulowana poprzez autonomiczny układ nerwowy. Układ przywspółczulny wraz z jego mediatorem acetylocholiną pobudza wydzielanie śluzu, natomiast układ współczulny (i jego mediatory – adrenalina i noradrenalina – inaczej: epinefryna i norepinefryna) – hamują wydzielanie śluzu[8]. Wydzielanie śluzu jest także pobudzone przez interleukinę IL-4[9].

Oprócz produkcji śluzu, komórki kubkowe współdziałają z systemem odpornościowym, głównie poprzez wydzielanie immunoglobulin IgA[3]. Badania dowodzą także, że komórki kubkowe prezentują antygeny komórkom dendrytycznym[10].

Komórki kubkowe są wykorzystywane przez bakterie Listeria monocytogenes do wniknięcia do organizmu człowieka. We wniknięciu pośredniczy białko powierzchniowe komórek kubkowych – kadheryna E[11].

Komórki kubkowe w jelicie grubym.

Przypisy

  1. 1 2 Cichocki i in. 2016 ↓, s. 247.
  2. ↑ Sawicki 2009 ↓, s. 451.
  3. 1 2 Thaher Pelaseyed i inni, The mucus and mucins of the goblet cells and enterocytes provide the first defense line of the gastrointestinal tract and interact with the immune system, „Immunological reviews”, 260 (1), 2014, s. 8–20, DOI: 10.1111/imr.12182, ISSN 0105-2896, PMID: 24942678, PMCID: PMC4281373 [dostęp 2017-09-06].
  4. ↑ Cichocki i in. 2016 ↓, s. 247–248.
  5. ↑ Cichocki i in. 2016 ↓, s. 254.
  6. ↑ Cichocki i in. 2016 ↓, s. 312.
  7. ↑ Cichocki i in. 2016 ↓, s. 425.
  8. ↑ R.D. Specian, M.R. Neutra, Mechanism of rapid mucus secretion in goblet cells stimulated by acetylcholine, „The Journal of Cell Biology”, 85 (3), 1980, s. 626–640, ISSN 0021-9525, PMID: 7391135, PMCID: PMC2111470 [dostęp 2017-09-06].
  9. ↑ Karim Dabbagh i inni, IL-4 Induces Mucin Gene Expression and Goblet Cell Metaplasia In Vitro and In Vivo, „The Journal of Immunology”, 162 (10), 1999, s. 6233–6237, ISSN 0022-1767, PMID: 10229869 [dostęp 2017-09-06] (ang.).
  10. ↑ Jeremiah R. McDole i inni, Goblet cells deliver luminal antigen to CD103+ dendritic cells in the small intestine, „Nature”, 483 (7389), 2012, s. 345–349, DOI: 10.1038/nature10863, ISSN 1476-4687, PMID: 22422267, PMCID: PMC3313460 [dostęp 2017-09-06].
  11. ↑ Georgios Nikitas i inni, Transcytosis of Listeria monocytogenes across the intestinal barrier upon specific targeting of goblet cell accessible E-cadherin, „The Journal of Experimental Medicine”, 208 (11), 2011, s. 2263–2277, DOI: 10.1084/jem.20110560, ISSN 1540-9538, PMID: 21967767, PMCID: PMC3201198 [dostęp 2017-09-06].

Bibliografia

  • Tadeusz Cichocki i in.: Kompendium Histologii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016. ISBN 978-83-233-4166-6.
  • Wojciech Sawicki: Histologia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-4103-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.