Oskrzeliki (łac. bronchiolae) – część układu oddechowego położona między oskrzelami a pęcherzykami płucnymi. To cienkie przewody o średnicy mniejszej niż 0,85 mm[1].
Są rozgałęzieniami oskrzeli od 11. do 16. rzędu. Płuca człowieka zawierają ok. 30 tys. oskrzelików. Są najmniejszym elementem układu oddechowego, który pełni wyłącznie funkcje transportowe (tzn. nie zachodzi w nich wymiana gazowa).
Ich ściany nie zawierają chrząstki – są zbudowane z warstwy włókien kolagenowych, przebiegających okrężnie mięśni gładkich i nabłonka. Ich skurcz prowadzi więc do znacznego ograniczenia przepływu powietrza w płucach, co ma znaczenie w wielu procesach patologicznych:
- Astma oskrzelowa – w przebiegu choroby może dojść do skurczu oskrzelików, który jest stanem zagrażającym życiu pacjenta.
- Infekcje dróg oddechowych – ostre zapalenie oskrzelików (łac. bronchiolitis) wywołują głównie wirusy, m.in. RSV i wirus grypy; u dzieci może mieć ciężki przebieg i prowadzić do groźnego dla życia zapalenia płuc.
- Pylica – do rozwoju stanu zapalnego i zwłóknienia oskrzelików mogą prowadzić substancje mineralne takie jak azbest, krzemionka czy węgiel.
Przypisy
- ↑ Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 111, ISBN 978-83-01-16530-7.
| Górne drogi oddechowe | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dolne drogi oddechowe |
| ||||||||
| Procesy | |||||||||
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.