Kokerboom
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

złotogłowowate

Rodzaj

aloes

Gatunek

kokerboom

Nazwa systematyczna
Aloe dichotoma Masson
Philos. Trans. 66(1):310. 1776
Synonimy
  • Aloe montana
  • Aloe ramosa
Kwiatostany

Kokerboom, drzewo kołczanowe (Aloe dichotoma Masson) – jeden z najwyższych gatunków aloesu należący do rodziny aloesowatych. Rośnie w południowej Afryce, szczególnie w prowincji Northern Cape (na północnym zachodzie RPA) oraz sąsiadującej z nią Namibii.

Morfologia

Aloes kokerboom może osiągać wiek 80 lat.

Pokrój
Wiecznie zielone drzewo osiągające wysokość 9 m. Korona drzewa osiąga 6 m szerokości;, często jest okrągła i gęsta, dzięki rozwidlającym się gałęziom. Gałęzie są gładkie, pokryte cienką warstwą białawego pudru, odbijającego część promieni słonecznych; rozwidlają się wielokrotnie (stąd pochodzi nazwa gatunkowa dichotoma).
Pień
Pojedynczy, żółtawy, szczególnie w górnych partiach. Kora tworzy złotobrązowe łuski o bardzo ostrych krawędziach.
Liście
Mięsiste, brzegiem kolczaste, niebieskozielone, długości 20–30 cm. Nowe listki tworzą rozetki na końcach gałęzi, a z czasem układają się wzdłuż nich w poziomych rzędach.
Kwiaty
Niewielkie, jasnożółte, zebrane w grono. Kwitnie od czerwca do lipca.
Biotop
Jest charakterystycznym elementem terenów suchych zwanych Namaqualand i Bushmanland. Rośnie głównie na terenach skalistych, od okolic miasta Nieuwoudtville w Południowej Afryce na południu po południowe rejony Namibii na północy. Wschodnia granica jego występowania to okolice miast Upington i Kenhardt.

Zastosowanie

  • Martwe pnie dużych drzew mogą być wykorzystywane jako swojego rodzaju lodówki, ponieważ ich włóknista tkanka przyczynia się do ochładzania wnętrza na skutek przepływu powietrza. Po wydrążeniu środków pni, Buszmeni przechowują w nich wodę, mięso i warzywa.
  • Sztuka kulinarna : Młode pączki kwiatowe są jadalne – wyglądają i smakują podobnie jak szparagi.
  • Cukrzyki odwiedzają te kwiaty w zimie i karmią się nektarem przez nie produkowanym.
  • Gęste korony drzew kołczanowych zapewniają schronienie koloniom wikłaczy, których jaja i pisklęta są tu bezpieczne przed wężami i szakalami.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-11] (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.