Kościół
Dobrego Pasterza
w Czystogarbie
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Czystogarb

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

św. Onufrego w Wisłoku Wielkim

Wezwanie

Dobrego Pasterza

Wspomnienie liturgiczne

niedziela Dobrego Pasterza - IV niedziela wielkanocna

Położenie na mapie gminy Komańcza
Mapa konturowa gminy Komańcza, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Czystogarb, kościół drewniany”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Czystogarb, kościół drewniany”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Czystogarb, kościół drewniany”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Czystogarb, kościół drewniany”
Ziemia49°22′01,2″N 22°00′22,6″E/49,367000 22,006278

Kościół Dobrego Pasterza w Czystogarbie – drewniany rzymskokatolicki kościół filialny pw. Dobrego Pasterza, wzniesiony w 1991, znajdujący się w miejscowości Czystogarb.

Historia

Poprzednia świątynia, jaka istniała w Czystogarbie, spłonęła w noc sylwestrową 1945. Była to wybudowana w 1900 cerkiew greckokatolicka św. Michała Archanioła, z drewnianą dzwonnicą. Budowla trójkopułowa, zbudowana w narodowym stylu ukraińskim, przez cieśli sprowadzonych z Huculszczyzny, z bogatymi zdobieniami ciesielskimi[1][2]. Po 1945, po deportacji ludności ukraińskiej, wieś zasiedlono osadnikami z całej Polski. Włączono ich do rzymskokatolickiej parafii w odległym Wisłoku Wielkim. Dopiero po przełomie 1989 powstała następna świątynia w Czystogarbie. W 1991 cieśla Antoni Franczak zbudował kościół z materiału z przeniesionej tu nieużytkowanej drewnianej kaplicy z Turzego Pola. Rok później biskup Ignacy Tokarczuk poświęcił go jako kościół filialny pw. Dobrego Pasterza. Remontowany w 2005[3].

Architektura i wyposażenie

Kościół konstrukcji zrębowej, na kamiennej podmurówce, nieorientowany, salowy. Zamknięte trójbocznie prezbiterium skierowane na południe, niewyodrębnione z nawy, z przylegającą do niego zakrystią. Nad nawą dwukondygnacyjna wieża, konstrukcji słupowej, zwieńczona dachem namiotowym. Przy wejściu przedsionek. Dach nad nawą i prezbiterium jednokalenicowy. Zewnątrz ściany oszalowane deskami[3].

Wyposażenie wnętrza współczesne[3]. Rozmieszczone są drewniane rzeźby autorstwa znanego bieszczadzkiego twórcy Zdzisława Pękalskiego[2].

Obok kościoła metalowa dzwonnica.

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 349. ISBN 978-83-61577-68-3.
  2. 1 2 Witold Grzesik, Tomasz Graczyk, Bartłomiej Wadas: Beskid Niski. Od Komańczy do Wysowej. Sklep Poróżnika, Warszawa 2012, s. 29,30. ISBN 978-83-7136-087-9.
  3. 1 2 3 Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacia. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 203. ISBN 83-85557-88-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.