Kościół
św. Antoniego
w Lisznej
kościół filialny
Ilustracja
Elewacja boczna
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Liszna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

filia

Parafia Wniebowstąpienia Pańskiego w Sanoku

Wezwanie

św. Antoniego

Wspomnienie liturgiczne

13 czerwca

Położenie na mapie gminy wiejskiej Sanok
Mapa konturowa gminy wiejskiej Sanok, w centrum znajduje się punkt z opisem „Liszna, kościół św. Antoniego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Liszna, kościół św. Antoniego”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Liszna, kościół św. Antoniego”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Liszna, kościół św. Antoniego”
Ziemia49°35′05,4″N 22°14′14,8″E/49,584833 22,237444

Kościół św. Antoniego w Lisznej – drewniana świątynia rzymskokatolicka pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego, zbudowana w latach 1936–39, znajdująca się w Lisznej.

Historia

Wcześniej mieszkańcy wsi uczęszczali do parafii Rozesłania Apostołów w Mrzygłodzie. Od 27 lutego 1985 kościół stanowi filię parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Sanoku[1]. Jest zlokalizowany pod adresem Liszna 34.

Inicjatorem budowy kościoła był sanocki lekarz dr Antoni Dorosz[2], który przekonał mieszkańców wsi do wyboru miejsca wzniesienia świątyni w południowej, części wsi, na zalesionym stoku, nieopodal istniejącego tam sanatorium (pierwotnie kościół planowano wybudować w centrum wsi, przy głównej arterii)[3]. Projekt wykonał Kazimierz Osiński. Budową kierował Jan Gawlewicz z Sanoka. Kamień węgielny pod budowę kościoła wmurowano w 1936[4]). Akt erekcyjny został dokonany przez ks. Sieradzkiego. Poświęcenia kościoła dokonał w 1939 ks. Antoni Porębski z parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku[5][6].

Świątynia została ulokowana pośród lasu na wzgórzu w południowej części wsi, w sąsiedztwie sanatorium ufundowanego w okresie II Rzeczypospolitej przez Michalinę Mościcką, pierwszą damę Polski, małżonkę Prezydenta RP, Ignacego Mościckiego[7] (umożliwiało kąpiele wodne, wykorzystywano mikroklimat gór)[8]. Sanatorium zostało zniszczone przez Niemców w 1941[9].

W latach 90. XX w. w czasie remontu wieży zasłonięto arkadowe prześwity pod hełmem, wykorzystywane wcześniej do grania na trąbce w czasie uroczystości religijnych[10].

Architektura i wyposażenie

Bryła świątyni wzorowana na kościołach z terenu Podhala o tradycyjnej ciesiołce. Budowla orientowana, konstrukcji zrębowej z trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Wieża na planie kwadratu zamknięta spiczastym hełmem[10].

Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem zwierciadlanym, ściany dekorowane pozornymi pilastrami[10]. Pierwotnie ołtarz kościoła został wykonany przez żołnierzy 2 Pułku Strzelców Podhalańskich z Sanoka; obecny istnieje od 1991; w kościele znajduje się także Obraz Matki Boskiej Liszniańskiej, który został namalowany przez żołnierza ww. pułku[9].

Otoczenie

Przy świątyni znajduje się dzwonnica oraz cmentarz. Na cmentarzu został ustanowiony pomnik poświęcony mieszkańcom wsi, ofiarom lat 1940-1945 (38 zamordowanych na Wołyniu przez UPA, 4 ofiarom sowieckich obozów pracy, 2 wywiezionym na Sybir, 4 ofiarom niemieckich obozów koncentracyjnych)[11].

Przypisy

  1. ↑ Olejko 2008 ↓, s. 66.
  2. ↑ Powitanie ks. Biskupa przez Proboszcza – Liszna. olchowce.przemyska.pl. [dostęp 2015-07-20].
  3. ↑ Olejko 2008 ↓, s. 33.
  4. ↑ Liszna. books.google.pl. [dostęp 2014-01-27].
  5. ↑ Olejko 2008 ↓, s. 34.
  6. ↑ Liszna zdjęcia, galeria - zdjęcie, Kościół pw. św.Antoniego z 1939r. mapy.eholiday.pl. [dostęp 2014-11-24].
  7. ↑ Ogłoszenia - Sprzedam, kupię na OLX.pl [online], sanok.olx.pl [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-02] (pol.).
  8. ↑ Liszna. przenikaniekultur.pl. [dostęp 2014-01-27].
  9. 1 2 Olejko 2008 ↓, s. 11, 34.
  10. 1 2 3 Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 159. ISBN 978-83-61577-68-3.
  11. ↑ Olejko 2008 ↓, s. 40.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.