Koń wschodniopruski – rasa koni półkrwi angielskiej wyhodowana w Prusach Wschodnich o typie wszechstronnie użytkowym. Konie wschodniopruskie w latach późniejszych nazwano koniem mazurskim a następnie konie mazurskie o pochodzeniu trakeńskim i wschodniopruskim połączono z nieco lżejszymi końmi poznańskimi w jedną rasę koni wielkopolskich[1][2][3].

Na hodowlę koni półkrwi w Polsce duży wpływ wywarły rasy niemieckie, austro-węgierskie oraz w mniejszym stopniu francuskie. Hodowle prowadzone w XIX w. w Kwidzynie, Kętrzynie, Braniewie czy w Wystruciu opierały się głównie na ogierach dostarczanych z Państwowego Stada Koni w Trakenach, które kryły miejscowe klacze. Zasadniczym celem hodowli było zaopatrzenie armii w konie typu wierzchowego. Hodowcy konia wschodniopruskiego zrzeszali się w Związku H.K. pod nazwą (Ostpreussische Stutbuch- gesellschaft fur Warmblut Trakechner Abstammmung), z siedzibą w Królewcu[4].

Wysokość w kłębie: 155 cm (klacz) – 168 cm (ogier).

Masa: 500 kg (klacz) – 700 kg (ogier) .

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Judyty i Liski. W stadninach koni trakeńskich. www.polskieradio.pl. [dostęp 2023-12-10]. (pol.).
  2. ↑ Stadnina Koni Rzeczna – 75 lat hodowli koni sportowych.. eurobreeding.com. [dostęp 2023-12-10]. (pol.).
  3. ↑ Historia Stadniny Rzeczna.. www.rzeczna.infuslugi.pl. [dostęp 2023-12-10]. (pol.).
  4. ↑ Jan Grabowski, Hipologia dla wszystkich, 1982 [dostęp 2019-10-24].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.