Kierownictwo Remontów – instytucja centralna zaopatrująca Wojsko Polskie (II RP) w młode konie (remonty).

Historia Kierownictwa Remontów

W 1928 roku, w Warszawie, został zorganizowany Wojskowy Zakład Remontu Koni. 25 kwietnia 1929 roku zakład został podporządkowany I wiceministrowi spraw wojskowych – szefowi Administracji Armii^[1]. W 1933 roku zakład został przeformowany w Kierownictwo Remontu Koni Ministerstwa Spraw Wojskowych. Później zmienił nazwę na „Kierownictwo Remontów”.

Kierownikowi zakładu (od 1933 roku – kierownikowi Kierownictwa) podlegał Zapas Młodych Koni w Jarosławiu oraz trzy komisje remontowe.

Zapas Młodych Koni w Jarosławiu

• zarządca – płk kaw. Zygmunt Lecewicz (od 12 III 1929^[2])

Komisja Remontowa Nr 1 w Warszawie

• przewodniczący komisji – ppłk kaw. Stanisław Józef Rabiński
• przewodniczący komisji – ppłk kaw. Kazimierz Bolesław Józef Halicki (do 31 VIII 1939 → dowódca Ośrodka Zapasowego Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Hrubieszowie)
• zastępca przewodniczącego – mjr art. Kazimierz II Leśniewski (do 1939)
• ppłk kaw. Dymitr Radwiłłowicz (do IV 1928^[3])
• członek komisji – mjr kaw. Eugeniusz Kownacki (VI 1927 – IV 1928)

Komisja Remontowa Nr 2 w Poznaniu

• przewodniczący komisji – ppłk art. Andrzej Zagrojski

Komisja Remontowa Nr 3 w Krakowie

• przewodniczący komisji – płk kaw. Władysław Kulesza (12 III 1929 – IX 1939)

Komisje remontowe przeprowadzały zakup koni remontowych od hodowców w swoich rejonach. Rejon Komisji Remontowej Nr 1 obejmował województwa: warszawskie, łódzkie, lubelskie, białostockie, wileńskie, nowogródzkie i poleskie. Rejon Komisji Remontowej Nr 2 obejmował województwa: poznańskie i pomorskie, natomiast rejon Komisji Remontowej Nr 3 obejmował województwa: krakowskie, lwowskie, tarnopolskie, stanisławowskie, wołyńskie, śląskie i łódzkie. Komisje przeprowadzały zakup zgodnie z przepisami służbowymi P.S. 60-280 „Zaopatrzenie wojska w konie w czasie pokojowym”. Po zakończeniu zakupów i sporządzeniu sprawozdania przewodniczący komisji mogli składać wnioski o odznaczenie hodowców medalami^[4].

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” komisje remontowe i Zapas Młodych Koni należały go grupy jednostek podlegających likwidacji w razie mobilizacji. Komisje remontowe ulegały likwidacji drugiego dnia mobilizacji powszechnej. Podoficerowie zawodowi i nadterminowi pełniący służbę w Komisji Remontowej Nr 1 mieli przejść do dyspozycji dowódcy Taborów i szefa Remontu M.S.Wojsk., natomiast personel cywilny stały i kontraktowy, konie i posiadany materiał należało przekazać do Zapasu Koni Okręgu Korpusu Nr I w Małkini. Personel Komisji Remontowej Nr 2 wraz z końmi i posiadanym materiałem miał być odesłany do Zapasu Koni Okręgu Korpusu Nr VIII w Koninie, natomiast Komisji Remontowej Nr 3 do Zapasu Koni Okręgu Korpusu Nr V w Bochni. Zapas Młodych Koni „w okresie mobilizacji powszechnej miał przejść w stan Zapasu Koni OK X w Radymnie”^[5]. Zapasy koni okręgów korpusów był jednostkami mobilizowanymi w II rzucie mobilizacji powszechnej przez 5 i 10 Dywizjon Taborów oraz Kadrę 1 i 7 Dywizjonu Taborów^[6].

Kierownictwo Remontów trzeciego dnia mobilizacji powszechnej przechodziło na organizację wojenną L.3352/mob.org. Jednostką mobilizującą było Kierownictwo Zaopatrzenia Taborów. Miejscem mobilizacji była Warszawa. Pod względem ewidencyjnym zmobilizowane Kierownictwo Remontów należało do Ośrodka Zapasowego Taborów Nr 1 w Bochni^[7].

Kadra Zakładu i Kierownictwa

Kierownicy:

• płk lek. wet. Feliks Rozwadowski^[8] – kierownik (1 XII 1928^[9] XII 1931)
• płk kaw. Stefan Jacek Dembiński (1932^[10] – XII 1934^[11])
• mjr kaw. Karol Wisłouch (od XII 1934^[12])

Oficerowie:

• mjr kaw. Marian Łapin – kierownik wydziału administracyjnego (od 1 XII 1928)
• rtm. Tadeusz Politański (od 1 XII 1928^[13])
• kpt. kanc. Henryk Bujniewicz (od 1 XII 1928^[14])
• mjr kaw. Karol Wisłouch (do XII 1934 → kierownik Kierownictwa Remontu Koni)
• rtm. Feliks Żórawski^[15]
• por. tab. Hipolit Beille – referent (od 21 I 1930^[16])
• mjr kaw. Witold Czaykowski – szef wydziału w Kierownictwie Remontu Koni (IV 1933^[17] – XII 1934)
• płk kaw. Zygmunt Lecewicz^[18]
• mjr kaw. Rupert Pawelski (od XII 1934^[11])

Obsada personalna Kierownictwa Remontów Koni w marcu 1939^[19]

• szef – gen. bryg. Stefan Jacek Dembiński
• zastępca szefa – ppłk kaw. Karol Wisłouch
• kierownik referatu – mjr tab. Zdzisław Józef Erzepki
• kierownik referatu – rtm. adm. Bolesław Wolicki

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Tadeusz Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08368-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.