Kelajno
Κελαινώ
nimfa (jedna z Plejad)
Ilustracja
William-Adolphe Bouguereau: L'Etoile Perdue (Zaginiona gwiazda), 1884, prywatna kolekcja
Inne imiona

Celaeno

Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Atlas

Matka

Plejone lub Ajtra

Rodzeństwo

Alkione,
Elektra,
Maja,
Merope,
Sterope,
Tajgete,
Hiady,
Hyas

Dzieci

Likos,
Eurypylos,
Nykteus,
Tryton

Kelajno (także Celaeno; gr. Κελαινώ Kelainṓ, łac. Celaeno) – w mitologii greckiej nimfa, jedna z siedmiu Plejad.

Uchodziła za córkę tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry)[1][2]. Była siostrą Alkione, Elektry, Mai, Merope, Sterope, Tajgete, a także Hiad i Hyasa[2][3][4]. Ze swoim kochankiem, bogiem Posejdonem, miała synów Likosa, Eurypylosa, Nykteusa i Trytona[1][4].

Mityczna Kelajno jest identyfikowana z gwiazdą Celaeno (gr. Kelaino) w Plejadach, w gwiazdozbiorze Byka[2][5][6]. Na niebie sąsiaduje z Hiadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nią mitologicznie powiązane.

Przypisy

  1. 1 2 Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 181. ISBN 83-04-04673-3.
  2. 1 2 3 Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 364. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  3. ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 148, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  4. 1 2 Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 292, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
  5. ↑ Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 116. (słow.).
  6. ↑ Carlos Parada: Constellations and Stars. maicar.com. [dostęp 2011-08-04]. (ang.).

Bibliografia

  • Aaron J. Atsma: Kelaino. theoi.com. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
  • Marie Benediktová, Petra Písařová: Hvězdy – Názvosloví – Starověké Plejády jako nebeské sedmero. astronomia.zcu.cz. [dostęp 2010-05-25]. (cz.).
  • Celaeno. mythindex.com. [dostęp 2010-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-23)]. (ang.).
  • Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
  • Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 984. ISBN 83-7399-022-4.
  • Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 597. ISBN 83-01-03529-3.
  • Carlos Parada: Pleiades. maicar.com. [dostęp 2010-05-13]. (ang.).
  • Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 121: Celaeno. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-06-23]. (ang.).
  • William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Celaeno. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.