Kazimierz Ścibor-Rylski
Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia

17 grudnia 1875

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

7 Armia
54 Pułk Piechoty
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI
24 Dywizja Piechoty

Stanowiska

szef sztabu armii
szef sztabu okręgu korpusu
dowódca piechoty dywizyjnej

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Kazimierz Ścibor-Rylski[1] herbu Ostoja (ur. 17 grudnia 1875, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Kornela generała-majora armii Austro-Węgier. Był oficerem oficerem Sztabu Generalnego cesarskiej i królewskiej armii. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W czasie wojny z bolszewikami był szefem sztabu 7 Armii. 22 maja 1920 roku zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia tego roku[2]. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i wysoką 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3].

W 1923 roku zajmował stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 54 pułku piechoty w Tarnopolu. 22 sierpnia 1924 roku został przydzielony do 26 pułku piechoty we Lwowie z pozostawieniem w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych[4]. Z dniem 1 października 1924 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu[5]. Z dniem 1 sierpnia 1925 roku został zwolniony ze stanowiska i pozostawiony w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[6]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkiwał we Lwowie. W 1934 roku pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[7].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-18 oznaczony numerem 2478)[8]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Kasimir Ritter von Groß-Scibor Rylski”.
  2. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 20 z 29.05.1920 r.
  3. ↑ Na liście starszeństwa wyprzedzał między innymi Mariana Kukiela (lok. 16), Józefa Beckera (lok. 19), Bolesława Kraupa (lok. 20), Gustawa Truskolaskiego (lok. 21), Mieczysława Trojanowskiego (lok. 24), czy wreszcie Michała Tokarzewski-Karaszewicza, którzy w następnym roku awansowani zostali na generałów brygady. W 1924 roku na liście starszeństwa oficerów zawodowych piechoty zajmował 10. lokatę.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 81 z 22 sierpnia 1924 roku, s. 460.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 100 z 29 września 1924 roku, s. 553.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 83 z 13 sierpnia 1925 roku, s. 455.
  7. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 969.
  8. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 81. [dostęp 2014-12-10].
  9. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 315)
  10. 1 2 3 4 5 Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 90.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.