Polska kawa zbożowa, składająca się z prażonych ziaren: żyta (60%), jęczmienia (20%), korzenia cykorii i buraka cukrowego
Polska kawa zbożowa zaparzona przy użyciu makinetki

Kawa zbożowa – rodzaj napoju bezkofeinowego o smaku zbliżonym do kawy. Kawa zbożowa najczęściej składa się z prażonego żyta, cykorii i buraka cukrowego[1].

Dostępna bywa w formie kawy rozpuszczalnej, w torebkach do zaparzania (tzw. ekspresowa), lub bardziej tradycyjnej – do gotowania. Można również nabyć wersje zawierające mleko, cukier i witaminy (dla dzieci).

W Polsce

Kawa zbożowa zawitała do Polski z Prus (pod koniec XVIII wieku), jednak od tego czasu w kwestii produkcji tego napoju niewiele się zmieniło. Podobnie jak kiedyś wytwarzana jest z palonych ziaren żyta, pszenicy (także pszenicy orkisz z rolnictwa ekologicznego) lub jęczmienia, a niekiedy także z korzenia mniszka, buraka cukrowego lub cykorii. W niektórych regionach substytuty kawy przygotowuje się z nasion kozieradki lub łubinu. Mniej popularnymi dodatkami są figi albo żołędzie. Pierwsza fabryka kawy zbożowej w Polsce powstała z inicjatywy Ferdynanda Bohma w 1818 roku we Włocławku. Produkowano w niej kawy z prażonego zboża z dodatkiem cykorii[2]. Roślinę tę najpierw sprowadzano z Holandii, niedługo potem rozpoczęto jednak własną uprawę na obrzeżach Włocławka. Początkowo kawa zbożowa była pita jedynie w Wielkopolsce i na Śląsku przez najuboższe warstwy społeczne. Z czasem, zwłaszcza w czasie obu wojen światowych, trafiła na wszystkie stoły[3].

Popularne marki kawy zbożowej

  • Anatol, Turek – marki polskiej kawy zbożowej
  • Dobrzynka – kawa zbożowa produkowana przez Kujawskie Zakłady Koncentratów Spożywczych we Włocławku
  • Inka – marka polskiej kawy zbożowej
  • Postum – marka amerykańskiej kawy zbożowej

Zobacz też

Przypisy

  1. kawa zbożowa, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-28].
  2. Kordian Tarasiewicz, Kawa i herbata na ziemiach polskich. Handel, konsumpcja, obyczaje., 2009.
  3. Kawa zbożowa – właściwości i rodzaje. Uroda i Zdrowie – serwis nie tylko dla kobiet! [online], urodaizdrowie.pl [dostęp 2016-12-12].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.