Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907
Ilustracja
Państwo

 Francja

Rodzaj

ciężki karabin maszynowy

Historia
Prototypy

1907

Produkcja

1907 – ??

Dane techniczne
Kaliber

8 mm

Nabój

8× 50,5 mm R[1]

Taśma nabojowa

sztywna, 24 lub 30 nab.[1]

Wymiary
Długość

1180 mm[1]

Długość lufy

710 mm[1]

Masa
broni

~51 kg (na podstawie)

karabinu właściwego

25,73 kg[1]

Inne
Prędkość pocz. pocisku

700 m/s[1]

Szybkostrzelność teoretyczna

500 strz./min[1]

Karabin maszynowy St Etienne Mle 1907 (fr. Mitrailleuse St Etienne Mle 1907) – francuski ciężki karabin maszynowy.

Historia konstrukcji

Francuscy żołnierze z dwoma karabinami St. Étienne Mle 1907.

Na początku XX wieku większość armii europejskich dysponowała niewielką ilością karabinów maszynowych które były wtedy traktowane jako broń eksperymentalna. Najczęściej kupowane były produkowane w Wielkiej Brytanii karabiny maszynowe Maxima. Do nielicznych krajów które nie zakupiły ckm-ów w fabryce Maxima należała Francja. W tym czasie armia francuska walczyła głównie w północnej Afryce gdzie woda niezbędna do chłodzenia lufy w ckmie Maxima była trudno dostępna.

Rozwiązaniem był karabin maszynowy z lufą chłodzoną powietrzem. Taka konstrukcja powstała w latach 90. XIX wieku w firmie Hotchkiss (założonej przez Benjamina Hotchkissa). Skonstruowany w tej firmie karabin maszynowy początkowo nie wzbudził większego zainteresowania armii francuskiej. Przełomem była wojna rosyjsko-japońska w czasie której z dużym powodzeniem ckmu Hotchkiss użyła armia japońska. Jednak rząd francuski uznał, że lepszym wyjściem niż kupno broni w prywatnej firmie Hotchkissa będzie skonstruowanie wzorowanego na nim kaemu w rządowym arsenale w Saint-Étienne.

Prace nad nowym karabinem zakończono w 1907 roku i w tym samym roku wprowadzono go do uzbrojenia jako Mitrailleuse Mle 1907. Podobnie jak w przypadku innych prób skopiowania opatentowanej konstrukcji karabin maszynowy Mle 1907 okazał się jedną z najgorszych konstrukcji broni maszynowej. Konieczność ominięcia zastrzeżeń patentowych Hotchkissa spowodowała znaczne skomplikowanie konstrukcji. Dodatkowo konstruktorzy z Saint-Étienne wyposażyli karabin maszynowy Mle 1907 w skomplikowany mechanizm służący do regulowania szybkostrzelności[1] (w praktyce całkowicie nieprzydatny, a będący dodatkowym źródłem zacięć).

Eksploatacja Mle 1907 szybko wykazała wszystkie braki tej konstrukcji, a po wybuchu pierwszej wojny światowej armia potrzebowała broni niezawodnej i łatwej w produkcji[1]. W efekcie w 1914 roku podjęto decyzję o wprowadzeniu do uzbrojenia nowej wersji ckmu Hotchkissa oznaczonej jako Mitrailleuse Mle 14.

Początkowo oba cekaemy były produkowane i eksploatowane równocześnie. Próbowano nawet modernizować Mle 1907 dostosowując go do zasilania z taśmy giętkiej o pojemności 250 naboi ale okazało się, że zwiększenie szybkostrzelności praktycznej skutkuje przegrzaniem broni i powrócono do zasilania taśmą sztywną o pojemności 24 lub 30 naboi.

Wraz ze zwiększaniem produkcji ckmu Mle 14 produkcję Mle 1907 ograniczano. Po roku 1916 wycofano Mitrailleuse Mle 1907 z uzbrojenia armii francuskiej. Wycofane z uzbrojenia ckmy przekazano armii włoskiej która wycofała je z uzbrojenia zaraz po zakończeniu wojny w 1918 roku.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Martin J. Dougherty: Broń strzelecka od roku 1860 do współczesności. Bremen: MAK, 2010, s. 151. ISBN 978-3-939991-73-1.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.