Kangurnik górski
Dorcopsulus vanheurni
(O. Thomas, 1922)[1]
Ilustracja
Skóra kangurnika górskiego znajdująca się Natural history museum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Nadrząd

torbacze

Rząd

dwuprzodozębowce

Nadrodzina

Macropodoidea

Rodzina

kangurowate

Podrodzina

kangury

Plemię

Dendrolagini

Rodzaj

kangurnik

Gatunek

kangurnik górski

Synonimy
  • Dorcopsis vanheurni O. Thomas, 1922[1]
  • Dorcopsulus rothschildi O. Thomas, 1922[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Kangurnik górski[4] (Dorcopsulus vanheurni) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1922 roku angielski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Dorcopsis vanheurni[1]. Miejsce typowe „Doormanpad-bivak” (3°30′S 138°30′E/-3,500000 138,500000), na wysokości 1410 m n.p.m., Djajawidjaja, Papua, Indonezja[1][5][6][7]. Holotyp to dorosła samica (sygnatura BMNH 22.2.2.64) z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz typowy zebrany przez holenderskiego taksonoma Willema van Heurna[1].

Niezbędne są badania w celu wyjaśnienia związku pomiędzy D. vanheurni i D. macleayi, które są często mylone podczas badań terenowych i w zbiorach muzealnych, i były wcześniej uważane za gatunek konspecyficzny[6]. Pomimo tego że nie rozpoznaje się żadnego podgatunku D. vanheumi w granicach jego rozmieszczenia występują różnice w wielkości oraz kolorze sierści, które wymagają dokładniejszych badań[6]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[6].

Etymologia

  • Dorcopsulus: rodzaj Dorcopsis Schlegel & S. Müller, 1845 (kangurowiec); łac. przyrostek zdrabniający -ulus[8].
  • vanheurni: Willem Cornelis Van Heurn (1887–1972), holenderski taksonom i biolog[9].

Zasięg występowania

Kangurnik górski występuje w Górach Centralnych, North Coastal Range oraz na półwyspie Huon w Nowej Gwinei[6].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) samic 31,5–44,6 cm, samców 34,1–40,9 cm, długość ogona samic 22,5–34,7 cm, samców 26–40,2 cm; masa ciała samic 1,5–2,3 kg, samic 1,5–2 kg[10][11]. Wierzch ciała ciemnoszary z ciemniejszymi miejscami na biodrach, spód jasnoszary. Ogon do połowy nagi. Jest najmniejszym kangurem występującym na Nowej Gwinei.

Środowisko życia

Lasy górskie na wysokości od 800 do 1300 m n.p.m.

Tryb życia

Niewiele wiadomo o trybie życia tego gatunku. Jego wielkość i cechy uzębienia przypominają australijski rodzaj Lagostrophus, ale wynikają one z zasiedlenia podobnych nisz ekologicznych. Rdzenni mieszkańcy Nowej Gwinei chętnie polują na ten gatunek, napędzając zwierzęta na linię myśliwych.

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (ang. near threatened ‘bliski zagrożenia’)[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 O. Thomas. New mammals from New Guinea and neighbouring islands. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 9, s. 264, 1922. (ang.).
  2. ↑ O. Thomas. On Mammals collected by C. Keysser in the Saruwaged and Rawlinson Mountains Region of N.E. New Guinea. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 9, s. 672, 1922. (ang.).
  3. 1 2 Dorcopsulus vanheurni, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 16. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Species Dorcopsulus vanheurni. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-06-15].
  6. 1 2 3 4 5 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 92. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Dorcopsulus vanheurni (O. Thomas, 1922). [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-09]. (ang.).
  8. ↑ The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 425. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  10. ↑ M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 694, 695. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  11. ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 63. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.