Kanał Dniepr-Bug
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Lata budowy

1775–1848

Długość

92,8 km

Początek
Akwen

Muchawiec

Miejsce

Kobryń

współrzędne

52°12′52″N 24°22′43″E/52,214444 24,378611

Koniec
Akwen

Pina

Miejsce

Dubaje, 29 km od Pińska

współrzędne

52°02′10″N 25°37′09″E/52,036111 25,619167

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „początek”, natomiast blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „koniec”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „początek”, poniżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „koniec”
Kanał na mapie z czasów carskich
Kanał Królewski na mapie Polski z 1920 roku
Główne drogi wodne II Rzeczypospolitej
Położenie kanału na dzisiejszym pograniczu białorusko-ukraińskim

Kanał Dniepr–Bug (biał. Дняпроўска-Бугскі канал, Dniaprouska-Buhski kanał; ros. Днепровско-Бугский канал, Dnieprowsko-Bugskij kanał; hist. Kanał Królewski) – kanał żeglowny na Białorusi, łączy Dniepr (w Pińsku, przez Pinę, dopływ Prypeci) z Wisłą (w Kobryniu, przez Muchawiec, dopływ Bugu), więc łączący Morze Czarne z Bałtykiem. Zbudowany w latach 1775–1784, rozbudowany w latach 1846-1848.

Podstawowa część kanału została zbudowana w latach 1775–1784 w czasach panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Budowa związana była z modernizacją państwa mającą na celu skomunikowanie różnych części Rzeczypospolitej za czasów saskich i stanisławowskich. Inicjatorem budowy kanału był Michał Ogiński, a pracami kierował jego przyjaciel i powiernik Mateusz Butrymowicz. Po zakończeniu budowy Kanału Królewskiego wiosną 1784 r. Butrymowicz wysłał do Warszawy całą flotyllę statków z towarami poleskimi: świeżym miodem, woskiem, suszonymi rybami i grzybami, kaszą jęczmienną, łojem wołowym itp., co zaskoczyło ludność stolicy i samego króla[1]. We wrześniu 1784 roku król Stanisław Poniatowski osobiście otworzył kanał dla żeglugi. Wówczas nadano mu nazwę Kanał Królewski.

W czasach II RP kanał był sukcesywnie remontowany (1929–1939). Zniszczony w czasie II wojny światowej, a następnie odbudowany. Część śródlądowej drogi wodnej E40 z Gdańska Wisłą, z dotychczas nieustalonym przejściem na Bug i dalej przez Pinę, Prypeć, Dniepr do Limanu Dnieprzańsko-Buskiego i zachodnim brzegiem Morza Czarnego do Bosforu (E90). Obecnie ma głównie znaczenie turystyczne.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Aleksander Iljin: Nowy start kulturalny w Pińsku pod rządami Michała Ogińskiego i Mateusza Butrymowicza [w:] "Echa Polesia", 26 kwietnia 2022

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.