Kabaret Moralnego Niepokoju
Ilustracja
Kabaret Moralnego Niepokoju w trakcie występu podczas IV Kabaretonu Warszawskiego
Nazwa

Kabaret Moralnego Niepokoju

Data założenia

1993

Pochodzenie

Warszawa

Obecni członkowie
Robert Górski
Przemysław Borkowski
Mikołaj Cieślak
Rafał Zbieć
Bartłomiej Krauz
Wojciech Orszulak
Agata Wątróbska
Marta Podobas
Byli członkowie
Magdalena Stużyńska
Agata Załęcka
Katarzyna Pakosińska
Karolina Rabenda
Katarzyna Zygmont
Michał Majczak
Paweł Goleń
Maciej Szczyciński
Agnieszka Trzebska
Justyna Kuśmierczyk
Ewa Standzoń
Marcin Mścichowski
Nagrody
2007
• Świr – nagroda dla najbardziej absurdalnego kabaretu
Nagrody na PaKA
1996
• Grand Prix PaKI
• Nagroda Publiczności
• Nagroda Dziennikarzy

1997

• Grand Prix PaKI
• I Nagroda PaKI
• Nagroda Publiczności
Strona internetowa

Kabaret Moralnego Niepokoju – polska grupa kabaretowa założona w 1993 w Warszawie.

Skład

Zespół aktorski
Zespół muzyczny
Dawniej w KMN występowali
  • Magdalena Stużyńska-Brauer (do 2017)
  • Agata Załęcka (do czerwca 2012)
  • Katarzyna Pakosińska (do lutego 2011)
  • Karolina Rabenda (kompozycje, śpiew)
  • Katarzyna Zygmont (kompozycje, śpiew)
  • Paweł Goleń (kompozycje, aranżacje)
  • Maciej Szczyciński (gitara)
  • Michał Majczak
  • Agnieszka Trzebska
  • Justyna Kuśmierczyk
  • Ewa Standzoń
  • Marcin Mścichowski

Twórczość kabaretu

Kabaret powstał w 1993 na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Jego twórcy byli wówczas w większości członkami wydziałowego samorządu, na którego siedzibie umieścili tablicę z napisem - „Klub Poszukiwaczy Prawdy i Piękna”. Pierwszy program, zatytułowany „Królewna, Rycerz i Smok”, miał premierę w karnawale 1994 na Wydziale Polonistyki UW w sali nr 4[2]. Nazwę grupy wymyślił jeden z jej członków, Przemysław Borkowski[3]. W 1996 zdobyli Grand Prix na XII Przeglądzie Kabaretów PaKA ’96 w Krakowie[4].

Kabaret zdobył dużą popularność dzięki częstym występom w telewizji oraz błyskotliwym tekstom Roberta Górskiego[5][6]. W emitowanym w latach 2003–2006 w TVP2 autorskim programie satyrycznym grupy pt. Tygodnik Moralnego Niepokoju co tydzień prezentowane były premierowe skecze. Kabaret skupia się głównie na sprawach społecznych, absurdach życia codziennego oraz nie stroni od polityki. Na przełomie 2007 i 2008 kabaret tworzył program pt. Miesięcznik Moralnego Niepokoju. Kabaret był gospodarzem Kabaretowej Nocy Listopadowej.

23 lutego 2011 z kabaretu odeszła Katarzyna Pakosińska[7], której miejsce w zespole zajęła Agata Załęcka. Następnie żeńską przedstawicielką w grupie była Magdalena Stużyńska-Brauer[8].

Nagrody

  • Ogólnopolski Przegląd Kabaretów PAKA w Krakowie w 1996:
    • Grand Prix
    • Nagroda Publiczności
    • Nagroda Dziennikarzy
    • Nagroda Środowiska Kabaretowego
  • Lidzbarskie Biesiady Humoru i Satyry 1996 w Lidzbarku Warmińskim:
    • Grand Prix
    • Złota Szpilka
  • Ogólnopolski Przegląd Kabaretów PAKA w Krakowie w 1997:
    • Nagroda Publiczności
    • Nagroda Środowiska Kabaretowego
  • Ogólnopolski Festiwal Sztuki Estradowej ZASP 2000 w Warszawie:
    • II nagroda
  • Pojedynek Gigantów w krakowskiej Rotundzie w 2006:
    • I nagroda
  • Świry 2007
    • Tytuł oraz statuetka Świrów 2007 za najbardziej absurdalny kabaret

Płyty

DVD

Blu-ray

  • Galaktikos (2011; dostępne również na DVD)
  • Pogoda na suma (2013; dostępne również na DVD)

CD

Programy kabaretowe

  • Sonata metafizyczno-rozrywkowa (1996)
  • Parada uniesień, czyli metafizyka na świeżym powietrzu (1997)
  • Czarny Kot (1998)
  • La Granda Maniana (2000)
  • Piosenki (2002)
  • Jakoś to będzie (2003)
  • A miało być tak pięknie (2005)
  • Historia Polski według Kabaretu Moralnego Niepokoju (2006)
  • Historia świata według Kabaretu Moralnego Niepokoju (2006)
  • Babilon Tour (2007)
  • Zgadzamy się z każdym posunięciem władz (2007)
  • Bajki (2008)
  • Trasasasa (2009)
  • Galaktikos[10] (2011)
  • Historia literatury według Kabaretu Moralnego Niepokoju (2011)
  • Pogoda na suma (2013)
  • Jerzyk dzisiaj nie pije (2014)
  • Maj zaczyna się we wtorek (2017)[11]
  • Tego jeszcze nie grali (2018)[12]
  • Za długo panowie byli grzeczni (2021)[13]
  • Ucho Prezesa – serial internetowy (od 8 stycznia 2017 do 2019)

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Robert Górski, Mariusz Cieślik: Jak zostałem prezesem. Wydawnictwo Znak, 2012, s. 50–51. ISBN 978-83-240-2318-9.
  2. ↑ Z książką na fotelu: Robert Górski - Jak zostałem premierem | RECENZJ [online], zksiazkanafotelu.blogspot.com.es [dostęp 2017-11-24].
  3. ↑ Robert Górski, Mariusz Cieślik: Jak zostałem prezesem. Wydawnictwo Znak, 2012, s. 55. ISBN 978-83-240-2318-9.
  4. ↑ Robert Górski, Mariusz Cieślik: Jak zostałem prezesem. Wydawnictwo Znak, 2012, s. 64. ISBN 978-83-240-2318-9.
  5. ↑ Kabaret Moralnego Niepokoju – poznaj historię grupy [online], Adria Art [dostęp 2021-04-15] (pol.).
  6. ↑ Jak zostałem premierem [online], www.empik.com [dostęp 2021-04-15] (pol.).
  7. ↑ Katarzyna Pakosińska: cztery rozwody z wesołą panną
  8. ↑ Magdalena Stużyńska w Kabarecie Moralnego Niepokoju!. [dostęp 2012-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-30)].
  9. ↑ Za długo panowie byli grzeczni [online], www.empik.com [dostęp 2022-07-06] (pol.).
  10. ↑ na podstawie biletynakabatery.pl [dostęp:2011-03-21]
  11. ↑ k, Poprzednie programy [online], Kabaret Moralnego Niepokoju [dostęp 2021-04-15] (pol.).
  12. ↑ Ag, CKE Czerwionka-Leszczyny: Kabaret Moralnego Niepokoju „Tego jeszcze nie grali” | IKNW - iKnurów.pl [online] [dostęp 2021-04-15] (pol.).
  13. ↑ Nowa trasa Kabaretu Moralnego Niepokoju 2021. Za długo byli grzeczni [online], Adria Art [dostęp 2021-04-15] (pol.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.