KONGER – powstała na przełomie 1983/1984 nieformalna grupa artystów performerów krakowskich[1].

Nazwa KONGER (słowo oznaczające dużą, drapieżną rybę) została wybrana losowo ze słownika w taki sam sposób, jak dadaiści wybierali nazwę dla swojego ruchu. Powstała jako wyraz sprzeciwu wobec aktualnej sytuacji politycznej (po wprowadzeniu stanu wojennego artyści zbojkotowali wszystkie państwowe galerie) oraz uznania performance za przestarzałe medium przez środowisko krytyków sztuki. Grupa miała swój Manifest napisany przez Władysława Kaźmierczaka.

Grupa nie miała stałego składu – należeli do niej założyciele: Władysław Kaźmierczak, Artur Tajber, Marian Figiel i Marcin Krzyżanowski oraz Kazimierz Madej i Piotr Grzybowski. Działalność dokumentowała Barbara Maroń. Zasadą występów KONGER'u był nie peformance wspólny, ale performance kilku artystów występujących naraz. Artyści związani z grupą odegrali bardzo ważną rolę w kształtowaniu się polskiego performance (patrz też Historia polskiego performance). Performances grupy KONGER wywołały szereg represji ze strony władz łącznie z zakazem występowania publicznego dla Artura Tajbera wydanego przez krakowski KW PZPR.

Najważniejsze wystąpienia grupy:

Przypisy

  1. ↑ Polifonia głosów – KONGER, Fort Sztuki 1:2004, s. 36-37
  2. ↑ Jerzy Ryba, Tydzien. Zakład nad Fosą 2, Sigma. Magazyn Problemowo-Informacyjny Politechniki Wrocławskiej, nr 1 / 132: 1984-85, s. 20. ISSN 0239-4383.
  3. ↑ Strona BWA w Zielonej Górze

Zobacz też

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.