Kłaczkoblaszek boczniakowaty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

boczniakowate

Rodzaj

Nothopanus

Gatunek

kłaczkoblaszek boczniakowaty

Nazwa systematyczna
Nothopanus candidissimus (Sacc.) Kühner
Bull. mens. Soc. linn. Soc. Bot. Lyon 49(Num. Spéc.): 895 (1980)
Zarodniki

kłaczkoblaszek boczniakowaty (Nothopanus candidissimus (Sacc.) Kühner) – gatunek grzybów należący do rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Nothopanus, Pleurotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1887 r. Pier Andrea Saccardo nadając mu nazwę Pleurotus candiditissimus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Robert Kühner w 1980 r.[1]

Synonimy:

  • Cheimonophyllum candidissimum (Sacc.) Singer 1955
  • Dendrosarcus candidissimus (Sacc.) Kuntze 1898
  • Geopetalum candidissimum (Sacc.) Murrill 1916
  • Pleurotellus candidissimus (Sacc.) Konrad & Maubl. 1937[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla synonimu Cheimonophyllum candidissimum[3]. Po przeniesieniu tego gatunku do rodzaju Nothopanus polska nazwa stała się niespójna z nazwą naukową.

Morfologia

Owocnik

Kapelusz o średnicy 2–18 mm, płaskowypukły, wypukły lub wachlarzowaty o brzegu prostym lub zagiętym w dół. Powierzchnia sucha, gładka, czysto biała, naga, nieco owłosiona w miejscu łączenia się z podłożem. Blaszki średniogęste, czasami schodzące na trzon. Mają barwę od białawej do kości słoniowej, w wysuszonych owocnikach są kremowe. Występują międzyblaszki. Trzon szczątkowy, lub go brak. Miąższ cienki, biały, bez wyraźnego zapachu, o mączystym smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały. Zarodniki 5,5–7,0 × 5,0–6,5 μm, Q = 1,00–1,20, cienkościenne, kuliste lub prawie kuliste, z dobrze widocznym dzióbkiem, hialinowe w wodzie i KOH, nieamyloidalne, zawierające dobrze widoczne gutule, rzadko łączące się w jedną kroplę[4].

Gatunki podobne

Jest wiele podobnych gatunków ciżmówek (Crepidotus). Odróżniają się nie tak jasnym, czysto białym kolorem, brudnym i ciemnobrązowym kolorem blaszek, oraz ciemnymi, brodawkowanymi zarodnikami[4].

Występowanie i siedlisko

W Azji, Ameryce Północnej i Europie jest szeroko rozprzestrzeniony. Występuje także na południowym krańcu Ameryki Południowej i Falklandach, wschodnim wybrzeżu Australii i na Nowej Zelandii oraz na Wyspach Kanaryjskich[5]. W Rosji jest szeroko rozprzestrzeniony[4]. W Polsce jego rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano 2 stanowiska: Karkonosze, 1963 i Puszcza Białowieska 1950[3].

Występuje w lasach. Rozwija się na martwym drewnie drzew. W Polsce notowany na drewnie grabu pospolitego i świerka pospolitego[3], w Rosji na różnych gatunkach drzew liściastych, w Federacji Rosyjskiej głównie na osikach[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-18] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2018-12-06].
  3. 1 2 3 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 3 4 5 Хеймонофиллум чистейший (Cheimonophyllum candidissimum) [online] [dostęp 2018-12-06].
  5. ↑ Występowanie Cheimonophyllum candidissimum (Berk. & M.A.Curtis) Singer na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2018-11-06].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.