Juhaska Przełączka
Ilustracja
Juhaska Przełączka widoczna pomiędzy Juhaską Turnią a Spiską Grzędą (obie podpisane)
Państwo

 Słowacja

Wysokość

ok. 2450 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Spiska Igła, Juhaska Turnia

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Juhaska Przełączka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Juhaska Przełączka”
Ziemia49°11′57″N 20°12′06″E/49,199167 20,201667

Juhaska Przełączka (słow. Ovčiarska lávka, niem. Obere Grünseescharte, węg. Felső Zöldtavi csorba) – przełęcz położona na wysokości ok. 2450 m n.p.m. znajdująca się w długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela ona Spiską Grzędę (dokładniej Spiską Igłę) od Juhaskiej Turni. Podobnie jak inne sąsiednie obiekty nie jest dostępna dla ruchu turystycznego[1].

Północne stoki opadają z przełączki do Doliny Dzikiej[2]. Z kolei na południe z Juhaskiej Przełączki do Doliny Pięciu Stawów Spiskich opada żleb, w którym wyróżnia się trzy kotły lodowcowe: Wyżni Spiski Kocioł, Pośredni Spiski Kocioł i Spiski Kocioł[3].

Pierwsze wejścia turystyczne:

  • Károly Jordán, Ernő Halász, Sándor Nikolics i towarzysze oraz przewodnicy – Johann Breuer junior i Paul Spitzkopf junior, 15 sierpnia 1904 r. – letnie,
  • Radovan Kuchař i Jiří Šimon, 26 grudnia 1953 r. – zimowe (być może zimą wchodzono na Juhaską Przełączkę już wcześniej)[1].

Polska i słowacka nazwa przełęczy pochodzi od pobliskiej Juhaskiej Turni. Nazwy niemiecka i węgierska pochodzą od Zielonego Stawu Kieżmarskiego, który znajduje się w położonej poniżej Dolinie Zielonej Kieżmarskiej.

Przypisy

  1. 1 2 Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 99–104.
  2. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
  3. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 407. ISBN 83-01-13184-5.
Juhaska Przełączka wśród podpisanych obiektów
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.