Jota Aquilae
ι Aql
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Orzeł

Rektascensja

19h 36m 43,276s

Deklinacja

−01° 17′ 11,76″

Paralaksa (π)

0,00834 ± 0,00079[1]

Odległość

391 ± 41 ly
120 ± 13 pc

Wielkość obserwowana

4,36m[1]

Ruch własny (RA)

−0,87 ± 0,79 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−20,39 ± 0,37 mas/rok[1]

Prędkość radialna

−21,4 ± 4,1 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Typ widmowy

B5 III[1]

Masa

4,3 M[2]

Promień

3,6 R[2]

Jasność

445 L[2]

Okres obrotu

<2,5 d[2]

Prędkość obrotu

73 km/s[2]

Temperatura

14 020 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 41 Aql
2MASS: J19364328-0117118
Bonner Durchmusterung: BD−01°3782
Boss General Catalogue: GC 27103
Katalog Henry’ego Drapera: HD 184930
Katalog Hipparcosa: HIP 96468
Katalog jasnych gwiazd: HR 7447
SAO Star Catalog: SAO 143597
Al Thalimain Posterior

Jota Aquilae (ι Aql) – gwiazda w gwiazdozbiorze Orła, znajdująca się w odległości około 391 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa

Gwiazda ta dzieli z pobliską Lambda Aquilae tradycyjną nazwę Al Thalimain, która pochodzi od arabskiego الثالمين al-thalīmain, „dwa strusie”. Dla odróżnienia, do nazwy Joty Aquilae dodaje się łaciński człon Posterior, „tylna”, jako że wschodzi na niebie później od Lambdy[2][3].

Charakterystyka

Jest to błękitna gwiazda należąca do typu widmowego B5, sklasyfikowana jako olbrzym, ale będąca raczej wciąż gwiazdą ciągu głównego. Ma temperaturę 14 020 K i emituje 445 razy więcej promieniowania niż Słońce, ma 3,6 razy większy promień i 4,3 razy większą masę. Te własności wskazują, że jest to wciąż młoda gwiazda, w której jądrze wciąż trwa synteza wodoru w hel (przy takiej masie etap ten trwa 140 milionów lat)[2].

Gwiazda ma także optycznego towarzysza o obserwowanej wielkości gwiazdowej 13m, odległego o 45,4 sekundy kątowej (pomiar z 2010 r.)[4]. Gwiazdy jednak oddalają się w dużym tempie, dowodząc, że ich sąsiedztwo na niebie jest tylko przypadkowe[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Jota Aquilae w bazie SIMBAD (ang.)
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Jim Kaler: AL THALIMAIN POSTERIOR (Iota Aquilae). STARS, 2008-11-07. [dostęp 2017-06-01]. (ang.).
  3. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 61. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  4. Mason et al.: WDS J19367-0117A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.