John Spencer

Data i miejsce urodzenia	18 września 1935 Radcliffe
Data i miejsce śmierci	11 lipca 2006 Radcliffe
Gra zawodowa	1968–1991
Najwyższy ranking	2 (1977/1978)
Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe	1
Nierankingowe	14
Mistrz świata	1969, 1971, 1977

John Spencer (ur. 18 września 1935 w Radcliffe, zm. 11 lipca 2006 tamże) – angielski snookerzysta, czołowy zawodnik świata w latach 70. XX w.

W 1964 w finale amatorskich mistrzostw Anglii uległ Rayowi Reardonowi. W 1966 zdobył ten tytuł po zwycięstwie w finale nad Marcusem Owenem. W tym samym roku w finale amatorskich mistrzostw świata w Karaczi pokonał go brat Marcusa, Gary Owen.

Jako zawodowiec debiutował w mistrzostwach świata w 1969. W pierwszej od wielu lat edycji turniejowej Spencer okazał się najlepszy, w finale rewanżując się Gary'emu Owenowi 37:24. Nie obronił tytułu, ulegając Reardonowi w półfinale w 1970. Mistrzostwo świata odzyskał po zwycięstwie w Melbourne nad Warrenem Simpsonem. W 1972 zagrał w finale, który przegrał z Aleksem Higginsem. W 1977, po zwycięskim finale z Cliffem Thorburnem, został pierwszym mistrzem świata od przyjęcia przez turniej nazwy Embassy World Championship.

Inne zwycięstwa Spencera:

• Benson & Hedges Masters 1975,
• Benson & Hedges Irish Masters 1978,
• Norwich Union Open 1973, 1974,
• Holsten Lager International 1979,
• Pontins Professional 1977,
• Wilsons Classic 1980,
• Pot Black 1970, 1971, 1976.

W ostatnich latach kariery zmagał się z problemami wzrokowymi. Jeden raz osiągnął maksymalny break snookerowy – 147 punktów. Jego ostatnim znaczącym rezultatem był ćwierćfinał British Open w 1987, gdzie przegrał z Jimmym White'em. Karierę zakończył w 1992.

W latach 1990–1996 był prezydentem Światowego Stowarzyszenia Bilarda i Snookera Zawodowego.

Linki zewnętrzne

• John Spencer, Snooker champion at the forefront of the game's new-found popularity. The Guardian, 2006-06-13. [dostęp 2011-10-01]. (ang.).